Yargıtay - Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/7148 Esas 2020/2384 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7148
Karar No: 2020/2384
Karar Tarihi: 01.12.2020

Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/7148 Esas 2020/2384 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, bir tefecilik davasında 3 sanıktan yalnızca biri için düşme hükmü, diğer 2 sanık için ise beraat kararı verilmiştir. Düşme hükmü verilen sanık hakkındaki itirazlar reddedilerek kararın onanması, diğer 2 sanık hakkında verilen beraat kararlarının ise tefecilik suçunun cezasının zamanaşımına uğramış olması sebebiyle bozulması kararlaştırılmıştır. Bu nedenle, sanıklar hakkındaki davalarda zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK 66/1-e maddesi: Tefecilik suçunun cezasının üst sınırı, 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresine tabidir.
- 5320 sayılı Kanun 8/1. maddesi: Temyiz yoluyla yapılan incelemede hükümlerin bozulması durumunda yeniden yargılama yapılması gerekmeyebilir.
- CMUK 321. madde: Bozma kararlarının uygulanması ve yeniden yargılama yapılması hakkında düzenlemeler içerir.
- CMUK 322/1. madde: Bozma kararlarının neden olduğu hükümlerin kaldırılması ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen durumlarda, mahkeme tarafından verilecek kararlar düzenlenmiştir.
- 5271 sayılı CMK 223/8. madde: Zamanaşımını koşullarına ilişkin hükümler içermekte ve sanıkların avukatlarına tanınan bazı hakları düzenlemektedir.

9. Ceza Dairesi 2020/7148 E. , 2020/2384 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Sanık ... hakkında düşme, Sanıklar ... ve ... hakkında beraat

Dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında kurulan düşme hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen düşme hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanıklar ... ve ... haklarında kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde ise;
Sanıklara yüklenen tefecilik suçunun kanunda öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e maddesine göre 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, zamanaşımını kesen son işlem olan 27/06/2011 tarihli mahkumiyet hükmü ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği, zamanaşımını kesen başkaca bir sebebin de bulunmadığı anlaşıldığından hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 01/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.