Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2015/1853 Esas 2015/7572 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Kadastro sırasında; ... ili, ... ilçesi, ... köyü, ... ... mevkiinde bulunan 198 ada 22 parsel sayılı 5732,66 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, 25.15.1958 tarih ve 158 cilt 32 nolu tapu kaydı ile çayır niteliğinde Hazine adına tesbit edilmiştir.
Asıl dosya davacısı ..., çekişmeli taşınmazın orman niteliğinde olduğu iddiasıyla dava açmıştır. Birleştirilen 2006/102 Esas sayılı dosya davacısı ... ise, çekişmeli 198 ada 22 nolu parselin davalı ... adına haksız olarak yazıldığını, ölü annesi ... adına tapuda kayıtlı olan bu yerin kadastro çalışmalarında orman olarak bırakıldığını belirterek tespitin iptali ile arazi ve üstündeki evin eski tapu kaydında olduğu gibi ölü annesi ... adına tapuya kayıt ve tesciline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; asıl davanın kabulüne, birleştirilen 2006/102 E. sayılı davanın reddine, ... ili, ... ilçesi, ... mahallesi 198 ada 22 parsel sayılı taşınmazın kadastro tespitinin iptali ile orman vasfıyla ... adına tapuya kayıt ve tesciline karar verilmiş, hüküm davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava kadastro tespitine itiraz niteliğindedir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastrosu 3402 sayılı Kanunun 4. maddesi hükmüne göre yapılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi kurulu tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırmada çekişmeli taşınmazın 6831 sayılı Kanunun 17/2. madde hükmüne göre orman içi açıklık niteliğinde orman sayılan yerlerden olduğu ve bu tür yerlerin 15.07.2004 günlü Resmî Gazetede yayımlanan Orman Kadastro Yönetmeliğinin 26. maddesi gereğince orman olarak sınırlandırılmasının zorunlu olduğu belirlenerek yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 17/09/2015 gününde oy birliği ile karar verildi.