Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5689 Esas 2022/6053 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. ... 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.09.2011 tarihli ve 2011/400 Esas, 2011/569 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) ve (e) bentleri, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası ve 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 11 ay 11 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına hükmedilerek 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin beşinci fıkrası gereği hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu kararın 05.10.2011 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
2. ... 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 23.06.2015 tarihli ve 2015/329 Esas, 2015/611 Karar sayılı kararı ile sanığın, tabi tutulduğu denetim süresi içinde yeni bir kasıtlı suç işlediğinin ihbarı üzerine 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin onbirinci fıkrası uyarınca hükmün açıklanması ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) ve (e) bentleri, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası ve 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. ... 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 23.06.2015 tarihli ve 2015/329 Esas, 2015/611 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 25.10.2018 tarihli ve 2017/20018 Esas, 2018/16115 Karar sayılı ilâmıyla;
"1) Sanığın savunmasının alınması için yazılan talimatın adres itibariyle yargı sınırları dışında bulunduğundan bahisle geri çevrilmesi üzerine, mahkemenin kendi yargı sınırları içinde ikamet eden sanığın mernis adresinden çağrılarak savunmasının alınmaması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kabule göre;
2) Sanığın yaralama eylemini silahtan sayılan alet ile eşine karşı gerçekleştirmesi karşısında; TCK'nin 86/1. maddesine göre temel hapis cezasının, aynı olayda iki nitelikli halin (TCK'nin 86/3-a ve 86/3-e maddelerinin) birleşmesi nedeniyle alt sınırdan uzaklaşılarak tayin edilmesi gerekirken, yazılı şekilde cezanın alt sınırdan belirlenmesi suretiyle eksik cezaya hükmolunması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,"
Nedenleriyle bozulmasına ve 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına karar verilmiştir.

4. ... 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.05.2019 tarihli ve 2018/1210 Esas, 2019/581 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) ve (e) bentleri, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası ve 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca 1 yıl 4 ay 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına; ancak, 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması suretiyle neticeten 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5237 sayılı Kanun'un 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
5. ... 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.05.2019 tarihli ve 2018/1210 Esas, 2019/581 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 24.02.2021 tarihli ve 2021/3225 Esas, 2021/2319 Karar sayılı ilâmıyla;
"Mağdurun kovuşturma aşamasında 21.05.2019 tarihinde alınan beyanında, eşi olan sanığın olay tarihinde psikiyatri ilaçları kullandığını belirtilmesine göre, sanığın 5237 sayılı TCK’nin 32/1-2. maddesi uyarınca işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı, bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalmış olup olmadığının tespiti için dava dosyası ile birlikte önceki tedavilerine ilişkin tüm belgeler ve raporları da eklenerek Adli Tıp Kurumu ilgili İhtisas Kurulundan, tam teşekküllü Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden veya Tıp Fakültelerinin Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanlıklarından sağlık kurulu raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,"
Nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
6. ... 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.10.2021 tarihli ve 2021/106 Esas, 2021/607 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) ve (e) bentleri, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası ve 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca 1 yıl 4 ay 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına; ancak, 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması suretiyle neticeten 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5237 sayılı Kanun'un 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebebi; hükmü temyiz etme iradesinden ibarettir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Mağdur ile sanığın evli oldukları, evlerinde bulundukları sırada eve gelen bir misafir yüzünden tartışmaya başladıkları, tartışma sırasında sanığın mutfağa iş yapmak için gittiği, mağdurun da arkasından mutfağa giderek tartışmaya devam ettiği ve mutfakta bıçakla birşeyler kesmekte olan sanığa tokat attığı, bunun üzerine sanığın geriye dönerek elinde bulunan bıçakla eşi olan mağduru sol göğsünün altından basit bir tıbbi müdahale ile giderilemez nitelikte yaraladığı, ilk haksız hareketin tokat atmak suretiyle mağdurdan geldiği, sanığın eylemini haksız tahrik altında gerçekleştirdiği anlaşılmıştır.
2. Sanığın, üzerine atılı suçlamayı tevil yoluyla ikrar ettiği belirlenmiştir.
3. Sanığın eylemi neticesinde mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak; Buca Devlet Hastanesi Adlî Tıp Uzmanı tarafından tanzim olunan, 30.11.2010 tarihli; "Meydana gelen yaralanma hayati tehlikeye neden olmaz, basit bir tıbbî müdahale ile giderilemez." görüşünü içerir adlî muayene raporu dava dosyasında mevcuttur.
4. Hukukî Süreç başlığı altında (5) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmının gereği olarak sanık hakkında Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesince tanzim olunan, 21.04.2020 tarihli; sanığın cezai sorumluluğunun tam olduğu görüşünü içerir sağlık kurulu raporu dava dosyasına eklenmiştir.
5. Mağdur ile sanığın evli oldukları, dava dosyasında mevcut resmî nüfus kayıt örneklerinden anlaşılmıştır.
6. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (5) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verildiği ve gereğinin yerine getirildiği belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz isteği reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle ... 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.10.2021 tarihli ve 2021/106 Esas, 2021/607 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
04.07.2022 tarihinde karar verildi.