Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/8269 Esas 2017/6436 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8269
Karar No: 2017/6436
Karar Tarihi: 05.07.2017

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/8269 Esas 2017/6436 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 3. Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararın temyizi sonucunda, sanığın marka hakkına tecavüz suçundan mahkumiyeti onanmıştır. Ancak, sanığın uzlaşma teklifini kabul etmediği belirtilen imzası hukuken geçerli olmadığından, uzlaşmanın öncelikle uygulanması zorunlu bir ceza muhakemesi hukuku kurumu olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılması gerektiği hatırlatılmış, bu hususun göz ardı edilmesi nedeniyle kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararın çıkış noktaları arasında 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. ve 254. maddeleri, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi sayılabilir.

19. Ceza Dairesi 2016/8269 E. , 2017/6436 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul(Kapatılan) 3.Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanık o tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasında yasal olanak bulunmadığı halde, kollukta düzenlenen matbu form üzerinde “uzlaşmayı kabul etmiyorum” seçeneğini imzalanmışsa da, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olmayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaşma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaşmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
2- 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesi uyarınca hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılmaya karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 05.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.