MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 14/07/1905-17/01/2011 tarihleri arasında davalı işverenliğin Rusya"daki şantiyelerinde güvenlik elemanı olarak çalıştığını, davalı şirketin artık Türk personel çalıştırmayacağını belirterek müvekkilinin haksız olarak işten çıkardığını, tazminatlarının ödenmeyeceğinin ancak ücret alacaklarının ödenmesi için ibraname ve istifa belgesi imzalaması gerektiğinin belirtildiğini, müvekkilinin tazminatları ödenmeden hiçbir belgeyi imzalamayacağını söylemesi üzerine, işverenin müvekkilinin elinden çalışma kartını ve oturum iznini alarak kendisini Rus polisine teslim edeceğini söylediğini, müvekkilinin davalı işverenliği ikna etmek için 01.02.2011 tarihine kadar beklediğini ancak başarılı olamadığını, belgeleri imzalamak zorunda kaldığını iddia ederek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının müvekkili şirket nezdinde yalnızca 14/07/1995-23/12/1996 tarihleri arasında bulaşıkçı olarak görev yaptığını, bunun dışında herhangi bir çalışmasının bulunmadığını, iş akdinin projenin veya projedeki görevinin bitmesı nedeniyle son bulduğunu, davacının son hizmeti 23/12/1996 olduğundan, davanın zamanaşımına uğradığını, çalıştığı ülkenin hukuk mevzuatı gereği kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamadığını, yapılan araştırmalarda davacının kesintili olarak 25/10/1999-31/01/2011 tarihleri arasında ... (....) isçisi olarak çalıştığının anlaşıldığını, söz konusu şirket ile müvekkili şirketin iki ayrı tüzel kişilik olduğunu, Ramenka şirketinin Rusya"da kurulu, bu ülke mevzuatı uyarınca kurulmuş bir şirket olduğunu, davacının iş akdinin kendi istifası nedeniyle son bulduğunu, yine imzaladığı belge uyarınca herhangi bir alacağı bulunmadığını beyan ettiğini, davacının bu hususu dava dilekçesinde de ikrar ettiğini, davacı ile Ramenka şirketi aracında yapılan hizmet sözleşmesinde Rusya kanunları ve mevzuatının geçerli olduğunun kararlaştırıldığını, davacının Ramenka şirketindeki çalışmasına ilişkin taleplerinin Rusya mahkemelerinde görülmesi gerektiğini, davacının bu dönemdeki çalışmaları karşılığı ücretlerinin Rusya Rublesi olarak Rusya bankalarına yatırıldığını, mahkemece aksinin kabulü halinde bile dosyaya sunulan ücret bordroları incelendiğinde fazla mesai ücretlerinin ödendiğinin anlaşılacağını, ayrıca taleplerin zamanaşımına uğradığını beyan ederek, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.

C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatları ile genel tatil alacaklarının tahsiline, diğer taleplerin reddine hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı işçi, aylık ücretinin net 1.830 Dolar olduğunu iddia etmiş, davalı işveren ücretin 4.83 Dolar /saat olduğunu savunmuştur.
Yapılan emsal ücret araştırmasında bildirilen ücret 1.506,00 - 2.200,00 TL arasında tespit edilmiş, davacı tanığı davacının 1810 dolar civarında ücret aldığını beyan etmiş, davalı tanık dinletmemiştir. Bilirkişi tarafından iddiaya ve savunmaya göre olan ücrete göre ikili hesap yapılmış, mahkemece savunmaya itibarla hesap yapan seçeneğe göre hüküm kurulmuş ise de, varılan sonuç hatalıdır.
Davacı işçi davalının Rusya şantiyelerinde güvenlik görevlisi olarak çalışmıştır. Davacının yaptığı iş, kıdemi, bordro içerikleri ve emsal ücret araştırması gözetilerek ücretinin iddiası gibi kabul edilmesi ve işçilik alacaklarının buna göre hüküm altına alınması gerekirken, ücretin savunmaya göre belirlenmesi hatalıdır.
3-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, bilirkişi raporunda davacının 202 gün yıllık izin hakkı olduğu ve bordrolarda izin tahakkuklarının bulunduğunu saptandıktan sonra yurtdışı giriş - çıkış kayıtlarına göre davacının 237 gün Türkiye"de olduğunu belirlenerek davacının izin hakkının bulunmadığı belirtilmiş ve mahkemece de davacının kullanmadığı izin hakkının bulunmadığı gerekçesiyle bu istemin reddine hükmedilmiş ise de, yıllık ücretli izin hesabının bordrolar ve işyeri kayıtları değerlendirilerek yapılması gerekirken yurtdışı giriş - çıkış kayıtlarına göre yapılan hesaba itibarla hüküm kurulması hatalıdır.
4-Hükmedilen alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 18/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.