Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/9801 Esas 2016/10127 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, yıllık izin ile hafta tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işveren nezdinde operasyon yetkilisi olarak kesintisiz çalıştığını, yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, fazla çalışma yapmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının dava konusu yaptığı alacakların bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının yıllık izin ücreti alacağı olup olmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda davacı ile davalı bankanın fesih tarihi itibariyle yıllık izin konusunda mutabakat metni imzaladıkları ve davacının bu metinde altmışbir gün yıllık iznini kullanmadığını kabul ettiği görülmektedir. Söz konusu mutabakat metni geçerli olup, söz konusu altmışbir günlük yıllık izin ücretinin ödendiği davacının kabulünde olduğundan davacının yıllık izin ücreti talebinin reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
3-Davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı ve yapmışsa bunun ücretinin hesaplanması konusunda taraflar arasında uyuşmazlık vardır.
Bilirkişice davacının ayda iki Cumartesi ve Pazar çalıştığı belirtilmesine rağmen, fazla çalışmaya dönük hesaplamaların ayda tüm Cumartesi ve Pazarları çalışıyormuş gibi yapıldığı görülmektedir. Bundan dolayı davacı lehine yüksek fazla çalışma ücreti hesaplandığı görülmektedir. Mahkemece davacının ayda iki cumartesi Pazar çalıştığı dikkate alınarak davacının fazla çalışma ücretinin belirlenmesi gerekmektedir.
Buna göre usulü kazanılmış haklar ve fazla çalışma ücretinin ücretin içinde kararlaştırılması ile yarım saate kadar fazla çalışmaların yarım saat olarak dikkate alınması birlikte değerlendirildiğinde;
Davacının 31.12.2012 (dahil) tarihine kadar çalışmasında; bir hafta elliikibuçuk saat, diğer hafta ise ellidokuz saat çalıştığı anlaşılmaktadır. İlk hafta 7,5-5,19=2,31 saat, yarım saate kadar fazla çalışmaların yarım saate tamamlanması neticesinde ikibuçuk saat fazla çalışmanın, ikinci hafta ise 14-5,19=8,81 saat, yarım saate kadar fazla çalışmaların yarım saate tamamlanması neticesinde dokuz saat fazla çalışmanın hesaplanması gerekmektedir.
Davacının 01.01.2013 (dahil) sonrası çalışmasında; bir hafta kırkyedibuçuk saat, diğer hafta ise ellidört saat çalıştığı ve ikibuçuk saatlik fazla çalışma ücretin içinde yer aldığından ilk hafta fazla çalışmanın olmadığı anlaşılmaktadır. İkinci hafta ise 9-5,19=3,81 saat, yarım saate kadar fazla çalışmaların yarım saate tamamlanması neticesinde dört saat fazla çalışmanın hesaplanması gerekmektedir.
Belirtilen esaslara aykırı olacak şekilde fazla çalışma ücretinin hesabı hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 06.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.