Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/4559 Esas 2020/6238 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 5.Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
- K A R A R -
Davacı vekili; 04/12/2013 tarihinde gerçekleşen çift taraflı trafik kazasında araçta yolcu olarak bulunan davacının yaralanmasından kaynaklı şimdilik 3.000,00 TL maddi ve 10.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Islah dilekçesi ile maddi tazminat talebini 182.528,77 TL"ye arttırmıştır.
Davalılar ... Sigorta vekili ve davalı ... Kitapçı vekili, davanın reddini savunmuşlardır.
Davalı ... davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; davanın kısmen kabulü ile 139.645,50 TL maddi tazminatın davalı ... yönünden 12/09/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte diğer davalılar yönünden olay tarihi olan 04/12/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, 5.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı ... ve ... müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya
verilmesine karar verilmiş; Samsun Bölge Adliye Mahkemesi’nce, tüm dosya kapsamına göre, davacı vekilinin maddi ve manevi tazminatın miktarına yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine, davalılar lehine hükmedilen vekalet ücretine yönelik davacı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir.
Temyize konu edilen maddi tazminatın reddedilen kısmı ve manevi tazminat hakkında verilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz dilekçesine ilişkin hükmün kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin miktar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 26/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.