MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ücretli izin, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde cilacı olarak çalışırken ücretlerinin ödenmemesi nedeni ile iş sözleşmesini haklı olarak fesh ettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma ve yıllık izin, ücreti alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, 25.3.2010 tarihinde işyerini fiilen terk ederek işten ayrılan davacı ile temasa geçildiğini, kredi borçları nedeni ile para almak için işi bıraktığını ve kendisine para verilmemesi halinde dava açacağını söylediğini ve taleplerinin karşılanmaması üzerine de davayı açtığını, tazminat ve alacak istemlerinin haksız olduğunu, zamanaşımı süresinin de dikkate alınması gerektiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının, gerek SGK primlerinin gerçek ücreti üzeriden yatırılmaması gerekse fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesinin İş Kanunu"nun maddesine 24/II-e göre haklı feshettiği, kıdem tazminatı, ücretli izin ve fazla mesai ücreti alacağı bulunduğu, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.


2- Davacı davalı işyerinde çalışırken fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma alacağını talep etmiş, davalı ise davacının fazla çalışması olduğunda ödendiğini savunmuştur.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır.
Davacı dava dilekçesinde ve 11/09/2013 tarihli duruşmadaki beyanında günlük 30,00 TL fazla mesai ücreti aldıklarını açıklamış olup bu ikrar karşısında hesaplanan fazla çalışma ücretinden ödenen miktarların mahsubu gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
3- Davacı, davalı işyerinde yıllık ücretli izinlerin eksik kullandırıldığını ileri sürmüş davalı ise izinlerin kullanıldığını savunmuştur.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının hizmet süresine göre 56 gün yıllık ücretli izne hak kazandığı, işveren kayıtlarına göre 22 gün izin kullandığı bakiye 34 gün için yıllık izin ücretine hak kazandığı belirtilmiş ise de, davacı 11/09/2013 tarihli duruşmadaki beyanında, ilk iki sene yıllık izin kullandığını, sonraki yıllarda ise 10 gün olarak kullandığını beyan etmiştir. Davacının bu açıklaması dikkate alınmadan 34 günlük yıllık izin ücretine hükmedilmesi de isabetsizdir.
4- Hükmedilen alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun belirtilmemesinin infazda tereddüte yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup, ayrı bir bozma sebebidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 18/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.