Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/12536 Esas 2019/5644 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12536
Karar No: 2019/5644
Karar Tarihi: 02.05.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/12536 Esas 2019/5644 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı ile sulh sözleşmesi imzalayan davacılar, sözleşme gereği vekalet ücreti istenmeyeceğinin kararlaştırıldığını ancak davalının bunu ihlal ederek takip başlattığını iddia ederek borçlu olmadıklarının tespiti ile kötü niyet tazminatının tahsiline karar verilmesi için dava açmıştır. Mahkeme davacıların taleplerini kabul etmiş, davalı tarafça temyiz edilmesi üzerine Yargıtay incelenmiştir. Kararda, temyiz talep edilen miktarın 2.080,00 TL'yi geçmediği ve kanun hükmüne göre davanın temyiz edilemeyeceği vurgulanmıştır. Sonuç olarak, davalının temyiz dilekçesi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- HUMK'nun 427/2 maddesi (parasal sınır)
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi (parasal sınırın yükseltilmesi)

13. Hukuk Dairesi 2016/12536 E. , 2019/5644 K.

"İçtihat Metni"

1-..., 2-... vekilleri avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 29/09/2015 tarih ve 2013/494-2015/310 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R

Davacılar, davalı ile sulh sözleşmesi imzaladıklarını,bu sözleşme gereğince aralarında devam eden yargılamadan dolayı vekalet ücreti istenmeyeceğinin kararlaştırıldığını,buna rağmen davalı yanca aleyhlerine ilam vekalet ücretine yönelik takip başlatıldığını ileri sürerek, borçlu olmadığının tespiti ile kötü niyet tazminatının tahsiline karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafça temyiz edilmiştir.
114.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı karan uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyizi istenen ve mahkemece kabul edilen miktar 1.326,51 TL olup, karar tarihi(29.09.2015) itibariyle 2.080,00 TL’yi geçmediğinden HUMK’nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalı tarafın temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 02/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.