MAHKEMESİ : Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Kadastro sırasında ... köyü 140 ada 8 parsel sayılı 3111,42 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, belgesizden tarla niteliği ile davalıların murisi ölü ... adına tesbit edilmiştir.
Davacı ..., taşınmazın Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerden olduğu iddiasıyla dava açmıştır.
Mahkemece, davanın reddi ile dava konusu taşınmazın tesbit gibi tesciline karar verilmiş, hüküm davacı Hazine vekilinin temyizi üzerine bozulmuştur.
Hükmüne uyulan Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 16/01/2014 tarih ve 2013/9305 – 2014/662 E.K. sayılı kararında özetle; "Davacı ..., taşınmazın Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerden olduğu iddiasıyla dava açtığına göre, taşınmazın öncesi itibariyle orman olup olmadığı ve zilyetlikle kazanılacak yerlerden olup olmadıklarının araştırılması gerekir. Yetersiz araştırma ve inceleme ile hüküm kurulamaz."" denilmiştir.
Mahkemece, bozma kararına uyulduktan sonra davanın reddi ile, dava konusu ... ili, ... ilçesi, ... köyü 140 ada 8 parsel sayılı taşınmazın tapuya tespit gibi tesciline karar verilmiş, hüküm davacı ... vekili tarafından esasa yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tesbitine itiraz niteliğindedir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 5304 sayılı Kanun ile değişik 3402 sayılı Kanunun 4. maddesi hükmüne göre orman sınırlandırması yapılmış, taşınmaz orman sınırları dışında bırakılmıştır.
Mahkemece bozma ilâmına uyularak yapılan incelemeye, dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve uzman bilirkişi raporuna göre, taşınmazın orman sayılmayan yerlerden olması nedeniyle davanın reddi yolunda kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, davanın önemi ve değeri, vekilin sarf ettiği emek ve mesai dikkate alındığında davalı vekili lehine hesaplanan vekâlet ücreti, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 31 ve 36/2. maddelerine aykırı olarak yüksek takdir edilmişse de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu nedenle hüküm fıkrasının 6. bendinde yeralan "...1500.-TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine" ibaresi yerine, "...400.-TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine" ibaresi yazılmak suretiyle hükmün düzeltilmesine ve 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK"nın 438/7. maddesi gereğince düzeltilmiş bu hali ile ONANMASINA, Harçlar Yasasının değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 17/09/2015 günü oy birliği ile karar verildi.