Tehdit - şantaj sanık ; ırza geçme sanıklar - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/5035 Esas 2020/1399 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5035
Karar No: 2020/1399
Karar Tarihi: 20.02.2020

Tehdit - şantaj sanık ; ırza geçme sanıklar - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/5035 Esas 2020/1399 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen 14. ceza dairesi kararında, sanıkların tehdit ve şantaj suçlarından beraat edildiği ve ırza geçme eyleminin şikayet yokluğu sebebiyle düşürüldüğü belirtiliyor. Kararın temyiz edilmesi sonucu dosyanın incelenmesinde, davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yapılan ihbarın zorunlu olmadığı kabul ediliyor. Bu nedenle, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, temyiz talepleri reddediliyor ve beraat ve düşme hükümleri usul ve kanuna uygun görülerek onaylanıyor. Kararda, Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi ve CMK'nın 237/2. maddesi de detaylı bir şekilde açıklanıyor.

14. Ceza Dairesi 2018/5035 E. , 2020/1399 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit, şantaj (sanık ...); ırza geçme (sanıklar)
HÜKÜM : Sanık ..."in tehdit ve şantaj suçlarından beraati ile ırza geçme eylemi reşit olmayanla cinsel ilişki kabul edilerek şikayet yokluğu nedeniyle kamu davasının düşmesine: sanıklar ..."in atılı suçtan beraatlerine

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi.
2005-2009 olan suç tarihinin 2003-2005 olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiştir.
Müşteki Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış beraat ve düşme hükümleri usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılan mağdure vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 20.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.