Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7710 Esas 2022/2682 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi'nce verilen 18.12.2018 tarih ve 2016/469 E- 2018/287 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 09.10.2020 tarih ve 2019/398 E- 2020/834 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2013/06614, 2013/06058, 2013/07827 sayılı tasarımların ve 2013/80609, 2013/80613 sayılı markaların sahibi olduğunu, davalının dava konusu 2013/66415 sayılı "TODAY Donut + Şekil" ibareli marka başvurusunda yer alan kek görseli ile ambalaj zemininde kullanılan renklerin ve kompozisyonun, genel görünümü olarak, müvekkili şirketin tasarımları ve markaları ile ve özellikle "BİFA KEKS" ibareli marka görseli ile aynı olduğunu, bu durumun iltibasa yol açabileceğini, markaların ortak emtiaları kapsadığını, davalı şirket başvurusunun kötü niyetli olduğunu, davalının daha önce yaptığı 2013/07528 ve 2014/01124 sayılı tasarımların da, müvekkilinin itirazları üzerine reddedildiğini, buna rağmen müvekkilinin başvuruya itirazlarının davalı TPMK YİDK’nin 21.10.2016 tarih ve 2016-M-10280 sayılı kararı ile reddedildiğini ileri sürerek, davalı Türk Patent YİDK kararının iptalini ve diğer davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalı şirket vekili, davacı adına tescilli marka ve tasarımlar ile müvekkili markasının görsel, işitsel ya da anlamsal olarak herhangi bir benzerlik taşımadıklarını, dava konusu marka üzerinde kullanılan donut görselinin, dünyada mutat hale gelmiş donut formuna ilişkin olduğunu, bu mutat özelliklere sahip görsel üzerinde kimsenin hak iddia etmesinin mümkün olmadığını, markalardaki “keks” ve “donut” ibarelerinin de tescili talep edilen sınıfta ayırt ediciliğinin bulunmadığını bu durumda karşılaştırmada “ELVAN” ve “BİFA” ibarelerinin asli ve dikkat çekici unsur olduklarını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu 2013/66415 sayılı başvuru ile davacı yanın 556 sayılı KHK 8/1-b maddesi yönünden gerçekleştirdiği itirazlarına dayanak 2013/80609 ve 2013/80613 sayılı markalar arasında bir değerlendirme yapılmasının mümkün olmadığı, zira dayanak her iki markanın da dava konusu markadan sonraki tarihli başvurular oldukları, davacının markaları ile dava konusu başvuru arasında benzerlik olmadığı, davacı yanın 556 sayılı KHK’nın 8/5. bendi uyarınca gerçekleştirdiği itirazlarına dayanak gösterdiği tasarımların, dava konusu markadaki şekli unsurlar açısından, davacı yan lehine üstün bir hak sağlamayacağı, bu bağlamda 8/5 maddesi uyarınca da davacının üstün bir hakkının bulunmadığı, dava konusu marka başvurusunun kötü niyetli olduğuna dair dosyada delillerin mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hükme karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge adliye mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 31/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.