Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2010/872 Esas 2010/4512 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

7.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK’na eklenen ek madde 4 ile aynı yasanın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2009 tarihinden itibaren 1.400.00 TL’ye çıkarılmıştır.
Davacının 3.400,00 TL. tazminatın tahsili isteğiyle açtığı davada, mahkemece talebin 2.125,76 TL.lik bölümünün kabulüne, 1.274,24 TL.lik bölümünün ise reddine karar verilmiştir. Buna göre davacı vekilinin temyizi, kabul edilmeyen 1.274,24 TL"lik bölüme ilişkindir. Bu durumda karar tarihi itibariyle temyize konu miktar temyiz kesinlik sınırı olan 1.400,00 TL.nin altındadır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin, temyize konu edilen miktar yönünden mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 13.05.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.