Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9129 Esas 2021/982 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1-Sanık ... hakkında; CMK"nın 223/2-a. maddesi uyarınca beraat
2-Sanık ... hakkında; TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2, 4. maddesi uyarınca mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanık ..."ın beraatine, sanık ..."un ise mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ... müdafii ile katılan ... vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin inclenmesinde;
UYAP sisteminden temin edilen nüfus kayıt örneğinde sanık ...’un 04/06/2018 tarihinde temyiz aşamasında öldüğünün tespit edilmiş olması karşısında, sanık hakkında açılan kamu davasının 5237 sayılı TCK’nın 64/1. maddesi uyarınca düşmesine karar verilmesinde zorunluluk bulunması nedeniyle, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA;
B-Sanık ... hakkındaki beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Katılan ...’in idaresindeki motosiklet ile gece vakti aydınlatmanın olduğu yerleşim içi iki yönlü iki şeritli yolda seyir halinde iken, yolun sağındaki inşaatın sahibi olan sanık ...’in siparişi üzerine daha önce sanık ... tarafından kamyonla getirilerek, inşaatın içinde bulunduğu taşınmaza ait bahçe duvarıyla yol arasında kalan dört metrelik alanı kaplayacak ve asfaltı da iki metre işgal edecek şekilde dökülen kum yığınına çarpması neticesinde, kendisinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, arkasında yolcu olarak bulunan katılan ...’ın ise hayati tehlike geçirecek ve vücudunda ağır derecede kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandığı olayda, sanık ...’in bilgisi dışında kumun buraya döküldüğü anlaşılmakla, sanığın beraatine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılan vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanığın kusuru bulunmadığı anlaşılmakla, CMK"nun 223/2-c.maddesi yerine, CMKnın 223/2-a. maddesi uyarınca beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1 nolu bendindeki "CMK"nın 223/2-a. maddesi" ibaresi çıkarılarak yerine "CMK"nın 223-2-c. maddesi" ibaresi eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.