Resmi belgede sahtecilik - başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/1149 Esas 2020/4436 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1149
Karar No: 2020/4436
Karar Tarihi: 15.09.2020

Resmi belgede sahtecilik - başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/1149 Esas 2020/4436 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yargılanan kişi, hırsızlık suçu şüphelisi olarak yakalandığında, başkasına ait kimlik bilgilerini kullanarak sahte bir sürücü belgesi sunmuştur. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan incelemede, belgenin soğuk mühür izleri taşıdığı tespit edilmiştir. Sanık, “Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması” suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, etkin pişmanlık hükmünün uygulanma koşulu oluşmamıştır. Sanık temel ceza olan 1 yıl hapis cezasına TCK’nin 269/1. maddesi uygulanarak 2 ay 12 gün hapis cezası almıştır. Yargılama sürecindeki işlemler hukuka uygun yapılmış ve sanık Temyiz Mahkemesi'ne başvurmuştur. Ancak temyiz nedenleri yerinde görülmemiş ve hükümler onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK’nin 269/1. maddesi: “Resmi belgede sahtecilik yapmak”
- TCK’nin 62. maddesi: “Kısa süreli hapis cezasında indirim”
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi: “Etkin Pişmanlık Hükümleri”

11. Ceza Dairesi 2020/1149 E. , 2020/4436 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Suça konu sürücü belgesi aslı üzerinde Heyetimizce yapılan gözlemde; fotoğraf ve belge üzerinde soğuk mühür izinin olduğu, bu haliyle suça konu belgenin aldatma niteliğinin bulunduğu anlaşılmıştır.
Hırsızlık suçu şüphelisi olarak yakalanan sanığın kolluk görevlilerine ibraz ettiği suça konu sürücü belgesinin sahte olduğu kolluk görevlilerince belirlendikten sonra gerçek kimlik bilgilerinin tespit edildiği anlaşılmakla, “Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması” suçunda etkin pişmanlık hükmünün uygulanma koşulu oluşmadığı halde TCK’nin 269/1. maddesinin uygulanması, ayrıca; aynı suça ilişkin 1 yıl hapis cezası olarak belirlenen temel cezaya TCK’nin 269/1. maddesinin uygulanması sonucunda bulunan 2 ay 12 gün hapis cezasından TCK’nin 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken 2 ay olması gereken sonuç cezanın 1 ay 20 gün olarak eksik tayin edilmesi isabetsizlikleri aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış, her iki suç yönünden, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiillerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiillere uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümlerde eleştiriler dışında bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 15/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.