Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7393 Esas 2022/2707 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 26.03.2021 tarih ve 2018/619 E. - 2021/204 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının aldığı parayı geri ödememesi nedeniyle yurtdışında açtıkları davada verilen kararın kesinleştiğini bildirerek, Almanya Dortmund Asliye Hukuk Mahkemesi 7. Sivil Hukuk Dairesi'nin 16.12.2009 tarih 7 O 347/8 numaralı kararının tenfizini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada taraflar arasındaki uyuşmazlığın 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesi ile 3332 sayılı Yasa'da yapılan değişiklik kapsamında kaldığı, anılan değişiklikle davaya konu uyuşmazlık ile benzer mahiyetteki uyuşmazlıkların Türk Mahkemelerinde açılan davalarında ortaya çıkacak sonuç ile tenfizi istenen yabancı mahkeme kararları arasında farklılık doğacağı, bu hususun 5718 sayılı MÖHUK'un 54/1-c maddesinde düzenlenen "Hükmün kamu düzenine açıkça aykırı bulunmaması” tenfiz şartına aykırılık teşkil edeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 04/04/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY

Dava, yabancı mahkeme kararının tenfizi istemine ilişkin olup mahkemece davanın 07.12.2019 tarih, 30971 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan 7194 sayılı Kanunla çeşitli kanunlara eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu ve anılan değişiklikle davaya konu uyuşmazlık ile benzer mahiyetteki uyuşmazlıkların Türk Mahkemelerinde açılan davalarında ortaya çıkacak sonuç ile tenfizi istenen yabancı mahkeme kararları arasında farklılık doğacağı, bu hususun 5718 sayılı MÖHUK'un 54/1-c maddesinde düzenlenen "Hükmün kamu düzenine açıkça aykırı bulunmaması” tenfiz şartına aykırılık teşkil edeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Ancak, 5718 sayılı Yasa'nın 54. maddesinde tenfiz koşulları 4 bent halinde sayılmış olup yürürlüğe giren Yasa'da, 1. fıkra kapsamında kurulmuş olan ortaklık ilişkileri hakkında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığı veya primli pay satışı yapıldığı ileri sürülerek sebepsiz zenginleşme, haksız fiil, sözleşme öncesi görüşmelere aykırılık veya sözleşmeye aykırılık nedenlerine dayalı olarak açılan ve kanun yolu incelemesindekiler dahil görülmekte olan menfi tespit, tazminat veya alacak davalarında karar verilmesine yer olmadığına dair karar verileceği ve yargılama gideri ile maktu vekalet ücretinin ortaklık üzerinde bırakılacağı hükmü düzenlenmiştir. 5718 sayılı Yasa'nın 54. maddesinin a-b-ç fıkraları ile yürürlüğe giren bu yasa arasında bir ilişki bulunmamaktadır. Aynı maddenin c fıkrasında ise tenfiz edilecek kararın Türk kamu düzenine açıkça aykırı bulunmaması koşulu mevcuttur. Yabancı bir kararın Türk kamu düzenine açıkça aykırı sayılabilmesi için kararda yer alan hüküm kısmının Anayasanın veya hukuk sisteminin temel ilkelerine (vazgeçilmez prensiplerine) Türk toplumunun genel örf-adet ve ahlak telakkilerine, toplumun ekonomik yapısını temelinden sarsacak olan değerlendirmeye, temel insan haklarına, adalet anlayışına aykırı olması gerekir. Yabancı karara konu teşkil eden hususların, kısmen veya tamamen Türk hukukunda emredici nitelikteki kurallarla düzenlenmiş olması kamu düzeni müdahalesi için bir sebep teşkil etmez. Öte yandan, kamu düzeni kavramının zaman ve mekana göre değişen, izafi niteliği düşünüldüğünde geçici nitelikteki bir hükmün genel kamu düzeni kavramıyla ilişkilendirilmesi de söz konusu olmamalıdır. Bu durumda, yabancı kararda yer alan hükmün icra edilmesi ile ortaya çıkacak sonuç hukukun genel prensiplerine, toplumun genel örf adet ve ahlak telakkilerine aykırı düşmedikçe ve anayasanın temel ilkelerine aykırı bulunmadıkça yabancı kararın Türk kamu düzenine aykırılığından söz edilemez.
Somut davaya konu yabancı mahkeme kararının tenfizi Türk kamu düzenine aykırılık oluşturmadığından yerel mahkeme kararının bozulması kanaatinde olduğumdan sayın çoğunluğun onama gerekçesine katılmıyorum.