Kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/12614 Esas 2016/473 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/12614
Karar No: 2016/473
Karar Tarihi: 13.01.2016

Kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/12614 Esas 2016/473 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığa yükletilen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçuyla ilgili olarak yerel mahkeme tarafından verilen mahkumiyet hükmü temyiz edildi. Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığı için işin esasına geçildi. Yapılan incelemede, sanığın bu suçu işlediği ve eylemin doğru olarak nitelendirildiği, kanıtlarla ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak şekilde sergilendiği belirlendi. Sanığın ileri sürdüğü nedenlerin yerinde görülmediği için temyiz davası esastan reddedildi ve mahkumiyet hükmü onandı.
Kanun maddeleri: Kişilerin Huzur ve Sükununu Bozma Suçu (TCK 125)

18. Ceza Dairesi 2015/12614 E. , 2016/473 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen kişilerin huzur ve sükununu bozma eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşıldığından sanık ...’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 13.01.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.