Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/2278 Esas 2016/10299 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Asıl Karar Tarihi : 26.11.2015
Ek Karar Tarihi : 03.12.2015
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Her iki sanık hakkında- TCK"nın 89/1, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet, temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar

Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddi kararı, sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkûmiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ile 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkûmiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, bu kapsamda, mahkeme tarafından 26.11.2015 tarihinde verilen 3.000 TL adli para cezasından ibaret mahkûmiyet hükümlerine karşı, suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından, sanık ... hakkında yerel mahkemece verilen temyiz isteğinin reddine ilişkin karar usul ve yasaya uygun bulunduğundan ONANMASINA;
Sanık ... müdafinin 23.12.2015 günü usulüne uygun olarak yapılan tebligata rağmen yasal süreden sonra 31.12.2015 günü yaptığı temyiz talebinin süre yönünden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta bulunun CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE, 16/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.