Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7337 Esas 2020/1383 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7337
Karar No: 2020/1383
Karar Tarihi: 20.02.2020

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7337 Esas 2020/1383 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yargılanan sanık, Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinde mahkum edilmiştir. Sanığın temyiz başvurusu sonrasında, Daire kararı bozmuş ancak Bursa mahkemesi bu karara direnmiştir. Bu nedenle dosya Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmiştir. Kararda, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olmadığı belirtilmiştir. Ayrıca, davaya katılma talebinin kanun yolu muhakemesinde yapılamayacağına da değinilmiştir. Bu nedenle, Bakanlık vekilinin temyiz ve dava katılma hakkı olmadığından vaki temyiz isteminin reddedildiği vurgulanmıştır. Kararın sonunda, dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilerek direnme kararının değerlendirilerek hüküm kurulması kararı alınmıştır. Kanun maddeleri olarak, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2019/7337 E. , 2020/1383 K.

"İçtihat Metni"

Suça sürüklenen çocuk ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 18.11.2009 gün ve 2008/332 Esas, 2009/346 Karar sayılı hükmün suça sürüklenen çocuk müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 08.11.2013 gün ve 2011/22573 Esas, 2013/11223 Karar sayılı ilamı ile bozulması yönündeki kararına mahkemesince direnilerek verilen 11.06.2014 gün ve 2014/43 Esas, 2014/277 Karar sayılı ilamının suça sürüklenen çocuk müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmesinin ardından Dairemizin 30.05.2018 gün ve 2017/3682 Esas 2018/4128 sayılı Kararıyla direnme ilamındaki gerekçeler yerinde görülmediğinden reddiyle, bu hususta karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 02.04.2019 gün ve 2018/14-315 Esas, 2019/279 sayılı kararıyla mahkemece verilen 11.06.2014 tarihli ilamın 6284 sayılı Kanun uyarınca kamu davasına katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına tebliğ edilmesi ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz talebiyle ilgili karar verilmesi için mahkemesine gönderilen dosyada gerekçeli kararın tebliğ edildiği Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ek tebliğnameyle birlikte Dairemize tevdi edilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Suça sürüklenen çocuk müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Dairemizin 30.05.2018 gün ve 2017/3682 Esas, 2018/4128 sayılı direnme kararındaki gerekçeler yerinde görülmediğinden reddiyle, direnme kararıyla ilgili gerekli değerlendirmenin yapılarak hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.