Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1306 Esas 2020/2291 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1306
Karar No: 2020/2291
Karar Tarihi: 25.06.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1306 Esas 2020/2291 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı şirketler ile aralarındaki hizmet alım sözleşmeleri kapsamında çalıştırılan dava dışı işçilerin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davaların işçiler lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçilere icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalıların sorumlu olduğunu ileri sürerek, toplam 75.767,24 TL’nin davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Diğer davalılar dava hakkında cevap vermemiştir. Mahkeme, davalı ... Ltd Şti yönünden davanın kısmen kabulüne karar vermiş, diğer davalılar yönünden ise yeniden hüküm kurulmama kararı verilmiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiştir. Temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda, 2547 Sayılı Yasa'nın 56. maddesi gereğince davacıdan harç alınması gerektiği belirtilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- 2547 Sayılı Yasa'nın 56. maddesi

23. Hukuk Dairesi 2019/1306 E. , 2020/2291 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirketler arasında hizmet alım sözleşmeleri bulunduğunu, sözleşmeler kapsamında davalılar tarafından çalıştırılan dava dışı işçilerin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davaların işçiler lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçilere icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalıların sorumlu olduğunu ileri sürerek, toplam 75.767,24 TL’nin davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Çakay Ltd. Şti. vekili ve davalı ... Ltd. Şti. vekili, ayrı ayrı davanın reddini istemişlerdir..
Diğer davalılar, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen kararın, Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 14.11.2017 tarihli ve 2015/29974 E. 2017/11141 K sayılı ilamıyla bozulması üzerine mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalılar Emir Özel Güvenlik Ltd Şti, ... Güvenlik Ltd Şti., Çakay Özel Güvenlik Ltd Şti yönünden yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına, davalı ... Ltd Şti yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 2547 Sayılı Yasa"nın 56. maddesi gereğince davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 25.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.