MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, infazın durdurulması ve eski hale getirme taleplerinin reddine


Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 gün 2011/274-300, 06/12/2008 gün 144-234, 23/09/1974 gün 224-408 ve 16/04/1973 gün 213-345 sayılı kararlarında açıkça vurgulandığı üzere temyiz süresinin geçirilmesinden sonra eski hale getirme başvurularını değerlendirme yetkisinin Yargıtay"da olduğu belirtilmiştir.
Somut olayımıza gelince, sanık ..."un son savunmasının alındığı sırada “... Mah. 1547 ... No:4 .../...” adresinde ikamet ettiğini beyan ettiği, yokluğunda verilen kararın savunmasının alındığı sırada bildirdiği bu adrese tebliğ için gönderildiği, 26.10.2011 tarihinde “muhatabın tanınmadığı” gerekçesiyle iade edildiği, 18.11.2011 tarihinde aynı adrese Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebligat yapılarak kararın kesinleştirildiği, sanığın 02.04.2012 tarihli dilekçesiyle “eski hale getirme” talebinde bulunduğu, mahkemece 19.04.2012 tarihli ek kararı ile infazın durdurulmasına yer olmadığına, eski hale getirme talebi yönünden değerlendirilme yapılması için dosyanın ilgili Yargıtay Ceza Dairesi"ne gönderilmesine karar verildiği ancak dosyanın Yargıtay"a gönderilmediği, sanığın 06.06.2016 tarihli dilekçesiyle kararın kendisine ulaşmadığını, temyiz hakkının elinden alındığı beyan ederek yeniden talepte bulunduğu, mahkemece 15.06.2016 tarihli ek kararı ile infazın durdurulması ve eski hale getirme taleplerinin reddine karar verildiği, sanığın bu kararı da yasal süresi içinde temyiz ettiği olayda, anılan Ceza Genel Kurul Kararları ışığında ve 5271 sayılı CMK"nın 42. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi konusunda karar verme görevi, bu istemle birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtay’a ait olduğu gözetilerek, ifnazın durdurulması ve eski hale getirme taleplerinin reddine ilişkin ... 5. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 15.06.2016 tarihli ek kararının yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede,
Sanık ..."un son savunmasının alındığı sırada “... Mah. 1547 Sokak No:4 ../...” adresinde ikamet ettiğini beyan ettiği, yokluğunda verilen kararın savunmasının alındığı sırada bildirdiği bu adrese tebliğ için gönderildiği, 26.10.2011 tarihinde “muhatabın tanınmadığı” gerekçesiyle iade edildiği, 18.11.2011 tarihinde aynı adrese Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebligat yapılarak kararın kesinleştirildiği olayda, Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için daha önce aynı adrese
Kanun"un gösterdiği usullere göre bir tebligat yapılmış olmasının gerektiği, aksi halde 35. maddeye göre tebligat yapılmasının mümkün olmadığı, sanığın son savunmasının alındığı sırada mahkemeye bildirdiği adresinde daha önce yapılmış geçerli bir tebligat bulunmadığı, Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğu ve sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre suçun sanık tarafından işlendiğini kabul ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Dosya kapsamına göre kolluk görevlilerinin müdahale etmesi üzerine sanığın kasasına tanker monte edilmiş olan aracını olay yerine bırakarak kaçtığı, aracın petrol boru hattına 25 m. uzaklıkta bulunduğu, tanker içerisindeki toplam 19,720 kg. ham petrolün muhafaza altına alınarak müşteki kuruma iade edildiği ve müşteki kurumun 22.09.2008 tarihli yazısı ile “bu olay nedeniyle herhangi bir ham petrol zayiatı tespit edilemediğini” bildirmesi karşısında, eylem teşebbüs aşamasında kaldığı halde, TCK"nın 35. maddesinin uygulanmaması,
2-Sanığın mükerrirlik uygulamasına esas alınan ilamda birden fazla ceza olduğu ve en ağır olan cezanın tekerrüre esas alınması gerektiği halde, hangi cezanın 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uygulamasına esas alındığının belirtilmemesi,
3-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine, aynı maddenin diğer haklar ile a, b, d ve e bentlerindeki hak yoksunluğun ise infaz tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması, ayrıca T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."un temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 28.11.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.