Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/6965 Esas 2020/1382 Karar Sayılı İlamı

Sanık ...’in beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan yapılan yargılaması sonucunda beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine dair Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 31.10.2013 gün ve 2011/251 Esas, 2013/340 Karar sayılı hükmün sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 15.04.2014 gün ve 2014/1724 Esas, 2014/5045 sayılı bozma kararına mahkemece direnilerek kurulan 14.10.2014 gün ve 2014/286 Esas, 2014/322 Karar sayılı ilamın temyiz edilmesinin ardından Dairemizin 28.03.2017 gün ve 2017/407 Esas, 2017/1688 sayılı Kararıyla direnme ilamındaki gerekçeler yerinde görülmeyerek reddiyle, bu hususta hüküm kurulmak üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28.02.2019 gün ve 2017/14-555 Esas, 2019/14 sayılı Kararıyla mahkemece kurulan gerekçeli hükümlerin 6284 sayılı Kanun uyarınca kamu davasına katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına tebliğ edilmesi için mahkemesine gönderilen dosyada yapılan tebligat sonrası Bakanlık vekili tarafından hükümlerin temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ek tebliğnameyle birlikte Dairemize tevdi edilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, Dairemizin 28.03.2017 gün ve 2017/407 Esas, 2017/1688 Karar sayılı ilamına istinaden direnme kararıyla ilgili gerekli değerlendirme yapılarak hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi maksadıyla Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.