Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5226 Esas 2022/6439 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, 6136 sayılı Kanun'a muhalefet
HÜKÜMLER : 1) TCK'nin 86/1, 86/3-e, 31/3. maddeleri uyarınca 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair kararı
2) 6136 sayılı Kanun'un 13/1 ve TCK'nin 31/3, 52. maddeleri uyarınca 4800 TL ve 400 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair kararı

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Suça sürüklenen çocuk hakkında, yokluğunda 29/04/2010 tarihinde kasten yaralama suçundan 2 yıl hapis cezasına ve 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçundan ise 4800 TL ve 400 TL adli para cezasına hükmedildiği, cezaevindeki suça sürüklenen çocuğa kararın 26/10/2010 tarihinde cezaevi aracılığıyla tebliğ edildiği ve kararın temyiz edilmeksizin 02/12/2010 tarihinde kesinleştiği;
Suça sürüklenen çocuğun infaz aşamasında 07/02/2011, 02/03/2011, 23/03/2011, 31/03/2011, 14/04/2011, 30/04/2011 ve 12/11/2011 tarihli dilekçeleri ile mahsup talepleri, 30/04/2011 tarihli dilekçesi ile denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması, 28/12/2016 tarihli dilekçesi ile yargılamanın yenilenmesi, 11/11/2020 ve 10/01/2021 tarihli dilekçeleri ile infazın durdurulması, eski hale getirme ve temyiz taleplerinde bulunduğu;
Temyiz süresinin geçirilmiş olması nedeniyle ileri sürülen eski hale getirme istemleri hakkında inceleme ve karar verme yetkisinin 5271 sayılı CMK'nin 42/1. maddesi gereğince Yargıtay'a ait olması nedeni ile karar verme yetkisinin Dairemize ait olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 19 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 28. maddeleri uyarınca, tutuklu ve hükümlülere ait cezaevi adresine çıkartılan tebligatın bizzat kendilerine yapılması gerektiği, bu tebligatın yapılmasını cezaevi veya müessese müdürünün, bunlar yoksa idare eden memurun temin etmesi gerektiği, yine ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17/01/2017 tarih ve 2015/15-536 Esas, 2017/14 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere ve 5271 sayılı CMK'nin 35/3. maddesine göre cezaevindeki sanığa kararın okunarak anlatılması gerektiği, buna göre yokluğunda verilen kararın 26/10/2010 tarihinde suça sürüklenen çocuğa bulunduğu cezaevinde tebliğ edildiği, ancak gerekçeli kararın belirtilen usule uygun olarak okunarak anlatılmadığı, dolayısıyla yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğu anlaşılmış ise de; 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 32. maddesinin "Tebliğ usulüne aykırı yapılmış olsa bile, muhatabı tebliğe muttali olmuş ise muteber sayılır. Muhatabın beyan ettiği tarih, tebliğ tarihi addolunur." ve CMK'nin 41/1. maddesinin "Eski hâle getirme dilekçesi, engelin kalkmasından itibaren yedi gün içinde, süreye uyulduğunda usule ilişkin işlemleri yapacak olan mahkemeye verilir." şeklindeki hükümleri dikkate alındığında suça sürüklenen çocuğun mahsup talebinde bulunduğu 07/02/2011 tarihli ilk dilekçesi ve devamında sunduğu dilekçeleri ile gerekçeli karardan haberdar olduğunun anlaşıldığı ancak hükmü yasal süresinden yaklaşık 10 yıl sonra temyiz ettiği ve eski hale getirme isteminde bulunduğu, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 2. maddesinde ''Herkes haklarını kullanırken ve borçlarını yerine getirirken dürüstlük kurallarına uymak zorundadır. Bir hakkın açıkça kötüye kullanılmasını hukuk düzeni korumaz” şeklindeki emredici düzenleme ile Kanun koyucu tarafından kişilere tanınan hakların belli sınırlar içinde kullanılması ve hakkın kötüye kullanılmasının da hukuk düzenince hiçbir şekilde korunmayacağının belirtildiği, tüm bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde, suça sürüklenen çocuğun hükümleri yasal süresinden sonra 11/11/2020 ve 10/01/2021 tarihli dilekçeleri ile temyiz ettiği anlaşılmakla, süresinden sonra yapılan eski hale getirme ve temyiz istemlerinin 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 05.09.2022 gününde oy birliği ile karar verildi.