Bir kimseyi fuhuşa teşvik etmek veya yaptırmak veya aracılık etmek veya yer temin etmek her üç sanık hakkında - rüşvet vermeye teşebbüs sanık hakkında - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/10990 Esas 2020/12333 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bir kimseyi fuhuşa teşvik etmek veya yaptırmak veya aracılık etmek veya yer temin etmek (her üç sanık hakkında), rüşvet vermeye teşebbüs (sanık ... hakkında)
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın ""Fuhuş"" başlıklı 227. maddesinin 2. fıkrasında; ""bir kimseyi fuhşa teşvik etmek, bunun yolunu kolaylaştırmak ya da fuhuş için aracılık etmek veya yer temin etmek, ayrı bir suç olarak düzenlenmiş, fuhuşa sürüklenen kişinin kazancından yararlanılarak kısmen veya tamamen geçimin sağlanmasının fuhuşa teşvik sayılacağı kabul edilmiştir. Fuhuşa teşvik etmek, kişinin fuhuş yapması için onda bir irade oluşturmaya çalışılmasıdır. Fuhuşun yolunu kolaylaştırmak, fuhuşu arayan bakımından bunun için veya fuhuş yapacak kimsenin fuhuşa atılması bakımından onun için her türlü imkanın sağlanmasıdır.
Fuhuşa aracılık etmek, mağdur ile cinsel arzularını tatmin etmek isteyen kişinin bir araya gelmesini sağlamaktır. Yer temin etmek ise, mağdur ile cinsel arzularını tatmin etmek isteyen kişinin bir araya gelecekleri yerin temin edilmesidir. Fıkrada düzenlenen suç seçimlik hareketli bir suç olup, fıkrada sayılan hareketlerden herhangi birisinin yapılması suçun işlenmesi için yeterlidir.
Bu açıklamalar ışığında;
Sanıklardan ... ve ... hakkında mağdure ..."ye yönelik fuhuşa aracılık etmek suçundan kurulan hükümde; sanıkların aşamalarda atılı suçu kabul etmemeleri, adı geçen mağdurenin mahkeme huzurunda

ve soruşturma evresinde alınan ifadelerinde sanıkların kendisine fuhuş için teklifte bulunduğuna dair beyanda bulunmadığı anlaşılmakla, sanıkların savunmalarının aksine, fuhuşa aracılık, yer temini, mağduru fuhuşa teşvik veya fuhuştan kazanç elde ettikleri hususlarının kuşkuya yer vermeyecek şekilde kesin ve inandırıcı delillerle anlaşılamaması karşısında, sanıklar ... ve ... hakkında müsnet suçtan ayrı ayrı beraatlerine karar verilmesi yerine yanılgılı değerlendirme ve yetersiz gerekçe ile mahkumiyet hükümleri kurulması,
Sanık ..."in hükümden sonra 06/09/2017 tarihinde öldüğü UYAP sisteminden temin edilen nüfus kaydından anlaşıldığından, bu husus mahallinde araştırılarak sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nın 64 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca bir karar verilmesi lüzumu,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı nüshasında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
TCK"nın 62. maddesi uyarınca sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususları içeren takdiri indirim nedenlerinin varlığı karar yerinde tartışılıp gösterilmeden "başkaca artırım ve indirim uygulanmasına takdiren yer olmadığına" biçimindeki yasal olmayan gerekçeyle sanıklar hakkında anılan maddenin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafi ile sanıklar ... ve ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA 23/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.