MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacılar, 05/08/2009 tarihli dava dilekçesinde sınırlarını bildirdikleri; ..., ... beldesi 1456 sayılı parselin bitişiğinde tescil harici bırakılan taşınmazda kazandırıcı zamanaşımı zilyedliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının yararlarına oluştuğunu iddia ederek, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmüne göre adlarına tescilini istemişlerdir. Mahkemece, taşınmazın 1954 yılında yapılan arazi kadastrosu sırasında orman olarak tespit harici bırakıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hükmün davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 24/12/2013 gün ve 10050-12185 sayılı kararıyla bozulmuştur.
Hükmüne uyulan bozma kararında özetle; "3402 sayılı Kadastro Kanununun uygulanmaya başlanıldığı 10/10/1987 tarihten önce 2613, 5602 ve 766 sayılı kanunların hükümlerine göre, kadastrosu yapılacağı ilân edilen ve önceden sınırları belirlenen çalışma alanları içerisindeki ormanlar tesbit dışı bırakılmışlardır. Bir diğer anlatımla, arazi kadastrosu ekipleri ormanların kadastrosunu yapmamış, ancak, bölgede daha önce orman kadastrosu yapılıp kesinleşen ve tapuya tescil edilen ormanlara ait kayıtlar, o birliğin çalışma alanının tapu kütüğüne aktarılmıştır (766 sayılı Kanunun madde 46/3). Bölgede orman kadastrosu yapılmamışsa, arazi kadastrosunun yapılacağı bölgedeki ormanların sınırlandırılması ... İdaresinden istenmiş, İdarenin orman sınırlarını belirlemesinden sonra arazi kadastro ekipleri bu sınırlamayı esas almak suretiyle, belirlenen orman sınırına girmeden arazi kadastro çalışmalarını yürütmüşlerdir. Bu uygulama 3402 sayılı Kadastro Kanununun yürürlüğe girdiği 10/10/1987 tarihine kadar sürdürülmüş, 3402 sayılı Kanunun yürürlüğünden sonra ise anılan Kanunun 4. maddesi gereğince işlem yapılmıştır. Somut olayda; 1954 yılında yapılan arazi kadastrosunda davaya konu taşınmazla birlikte bitişiğinde bulunan arazi bölümlerinin de orman olarak tesbit dışı bırakıldığı anlaşılmaktadır. Ancak, 1966 yılında yapılan orman kadastrosunda taşınmazın (B) işaretli 419 m² bölümünün kesinleşen orman sınırı dışında kaldığı ve en eski tarihli resmi belgelerde orman sayılmayan yerlerden olduğu yapılan uygulama ile belirlenmiştir.
HGK’nın 24/10/2001 gün ve 2001/8-964-751 sayılı ve 13/02/2002 gün ve 2002/8 - 183- 187 sayılı kararları ile kadastro (tapulama) komisyonlarınca orman sayılarak tesbit harici bırakılan yerler, yukarıda yazılı gerekçelerle orman kadastrosunun kesinleştiği güne kadar orman sayılacağından, sürdürülen zilyetliğe değer verilemez. Çekişmeli taşınmazın (B) bölümü 1966 yılında orman sınırları dışında bırakılıncaya kadar orman niteliğinde ise de, 1966 yılı ile davanın açıldığı 2005 yılı arasında zilyedlikle mülk edinme koşulları oluşmuştur. Bu nedenle, davacıların (B) bölümüne yönelik davasının kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırıdır." denilmiştir.
Mahkemece bozma kararına uyulduktan sonra, davanın kısmen kabulüne (B) harfiyle işaretli 419,58 m2 taşınmazın davacılar adına tapuya tesciline karar verilmiş; hüküm, davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmü uyarınca tescil harici bırakılan taşınmazın tescili istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 1966 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu 1989 yılında yapılan 2/B madde çalışması vardır. Genel arazi kadastrosu işlemi ise 1954 yılında yapılmış ve kesinleşmiştir.
Hükmüne uyulan bozma ilamına göre, çekişmeli taşınmazın (B) harfiyle işaretli 419,58 m2 yüzölçümlü bölümünün davacılar adına tesciline karar verilmesinde isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, (A) harfiyle işaretli 135,48 m2 yüzölçümlü bölümün halen orman sınırı içinde kalması nedeniyle, bu bölüm yönünden dava kısmen reddedildiğine göre; reddedilen kısım yönünden temyiz eden ... lehine vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekirken, bu konuda hüküm kurulmamış olması doğru değil ise de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu nedenle, hükmün 4. bendinin hükümden çıkarılarak; yerine "Davalı ... lehine Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince takdir edilen 440.-TL vekâlet ücretinin davacılardan alınarak davalı ...ye verilmesine" ibaresi yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK"nın 438/7. maddesi gereğince düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA 14/09/2015 günü oy birliği ile karar verildi.