Sahte belge kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8357 Esas 2020/4417 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8357
Karar No: 2020/4417
Karar Tarihi: 14.09.2020

Sahte belge kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8357 Esas 2020/4417 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, bir sanık hakkında \"sahte belge kullanma\" suçundan beraat ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, beraat hükmü yerinde görülürken, mahkumiyet hükmü eksik araştırma nedeniyle bozulmuştur. Kararda, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/a-2 maddesi uyarınca muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge kullanma suçu da tartışma konusu olmuştur. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/a-2 maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi, ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2017/8357 E. , 2020/4417 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte belge kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet, Beraat

1-Sanık ... hakkında "2009 takvim yılında sahte fatura kullanmak" suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyizi üzerine yapılan incelemede;
Yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılınmış olup katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında "2009 takvim yılında sahte fatura kullanmak" suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizi üzerine yapılan incelemede;
a)Sanığın satın aldığı iş makinesinin karşılığında kendisine kargo ile gönderildiğini beyan ettiği, dosya içinde aslı olan faturanın matbaa basım bilgi formlarının bulunup bulunmadığı veya sair suretlerle varlıklarının sabit olup olmadığının usulünce araştırılması,
b)Faturanın gerçek olması halinde ait olduğu firma yetkilileri tespit edilerek, faturanın sanığın savunmasında belirttiği Memduh ve oğlu tarafından verilip verilmediğinin tespit edilmesi,
c)Faturanın gerçek olup olmadığı tespit edildikten sonra 213 sayılı VUK"nin 359/a-2 maddesi uyarınca muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge kullanma suçu yönünden de tartışma yapılması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile hüküm kurulması,
3-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.