Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/11905 Esas 2016/10219 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : 1.856,11 TL maddi ve 7.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine.

Davacının 01.04.2014 tarihli dilekçesi ile bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın kısmen kabulü kararı, davalı vekili ve davacı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Muğla 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 2004/137 Esas - 2004/446 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan tutuklu kaldığı ve yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 25.10.2004 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 01.04.2014 tarihinde işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun gereğince öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, dava için kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davalı vekilinin tüm, davacının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Her ne kadar haksız gözaltı ve tutuklama işleminden doğan maddi ve manevi zararın giderilmesi talebini içeren dava dilekçesinde davacı lehine faiz talebinde bulunulmamış ise de, sonradan "ıslah" suretiyle bu hususta sözlü veya yazılı talepte bulunulması mümkün bulunduğundan ve davacı tarafından 30.04.2014 tarihli dilekçe ile sadece maddi tazminat için haksız tutuklama tarihi olan 15.09.2003 tarihinden itibaren faiz talebinde bulunması karşısında, mahkemece bu talep doğrultusunda hükmolunan maddi tazminat yönünden tutuklama tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi gerekirken yasal faize hükmedilmemesi,



Kanuna aykırı olup, davacının temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1. bendinde yer alan “ maddi tazminatın” ibaresinden sonra “tutuklama tarihi olan 19/09/2003 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.