Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1107 Esas 2020/2284 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1107
Karar No: 2020/2284
Karar Tarihi: 25.06.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1107 Esas 2020/2284 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı firmaya bağlı işçi tarafından açılan alacak davası sonucunda yargılama gideri, vekalet ücreti, yıllık izin ücretleri ve faizleri için ödeme yapıldığını ve ödenen bedelin davalı firmanın sorumluluğunda olduğunu belirterek, avans faizi ile birlikte 6.267,86 TL'nin tahsili için dava açmıştır. Mahkeme, davalı firmanın alt işveren olarak davacıya bağlı olan işçinin işçilik alacaklarını ödemesi gerektiği gerekçesiyle davacının talebini kabul etmiştir. Davalı vekili kararı temyiz etmiştir ancak temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda herhangi bir kanun maddesi geçmemektedir.

23. Hukuk Dairesi 2019/1107 E. , 2020/2284 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davalı firmanın dava dışı işçisi ... tarafından davalı ve davacı aleyhine işçilik alacakları nedeniyle dava açıldığını, verilen karar üzerine yıllık izin ücreti, vekalet ücreti, yargılama gideri ve faizleri için davacı tarafından icra müdürlüğü dosyasına 6,267,86 TL ödendiği, ödenen bedelden davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek; 6.267,86 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı ile davalı arasında imzalanan hizmet sözleşemesi gereği alt-üst işveren ilişkisinin bulunduğu, asıl işveren davacının, alt işvereninin işçisi olarak çalışan dava dışı ... için ödenen işçilik alacaklarının rucuen davalı alt işverenden isteyebileceği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 25.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.