Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/5014 Esas 2020/9366 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5014
Karar No: 2020/9366
Karar Tarihi: 14.10.2020

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/5014 Esas 2020/9366 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında açılan hırsızlık davasında, mahkeme tarafından verilen hüküm temyiz edildi. Sanığın suçu, TCK'nın 493/1-son ve 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 143. maddelerine uyan hırsızlık suçu yanında, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu belirtildi. Ancak kararda bu diğer suçların uzlaşma hükümleri de göz önünde bulundurulmadan verildiği ifade edildi. Bu nedenle, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarının zamanaşımına uğramış olması sebebiyle her durumda açıkça 5237 sayılı yasanın lehe olduğu görüldü. Sanığın hırsızlık suçunu temyiz dışı sanık ile birlikte gerçekleştirdiği de belirtildi. Kanun maddeleri ise şu şekilde; 765 sayılı TCK'nın 493/1-son, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 143, 116/1, 151/1, 37 ve 39/1-c maddeleri.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/5014 E. , 2020/9366 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın eyleminin 765 sayılı TCK"nın 493/1-son ve 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b,143. maddesine uyan hırsızlık suçunun yanında TCK"nın 116/1, 151/1. maddelerine uyan konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu ancak bu husus gözetilmeden karar verilmiş olması karşısında, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları açısından uzlaşma hükümleri de değerlendirerek, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın ilgili maddeleri uyarınca Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenip, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe yasa değerlendirmesi yapılmasında zorunluluk bulunduğu gözetilmemiş ise de; mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarının zamanaşımına uğramış olması sebebiyle her durumda açıkca 5237 sayılı yasanın lehe olduğu görülmekle bozma nedeni yapılmamış, yine sanığın hırsızlık eylemini temyiz dışı sanık ile birlikte gerçekleştirdiğinin anlaşılması karşısında, 5237 sayılı yasanın TCK"nın 37. maddesi yerine 39/1-c maddesi ile cezalandırılması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanığın temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 14.10.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.