Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8097 Esas 2019/239 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8097
Karar No: 2019/239
Karar Tarihi: 09.01.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8097 Esas 2019/239 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan soruşturma sonucunda, basit yaralama suçundan suça sürüklenen bir çocuk hakkında iddianame düzenlenmiştir. Ancak, dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuğun kanuni temsilcisine uzlaşma teklifi yapılması gerektiği halde yapılmadığı için iddianamenin iadesine karar verilmiştir. Adalet Bakanlığı, kanun yararına bozma isteminde bulunmuştur. Dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmiş ve Yargıtay, 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi gereğince Diyarbakır Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin kararını kanun yararına bozmuştur. Kararda, uzlaşmanın güvenlik tedbirinin değil ceza sorumluluğunun alternatifi olduğu, ceza sorumluluğu olmayan kişilere ceza verilemeyeceği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2018/8097 E. , 2019/239 K.

"İçtihat Metni"

Basit yaralama suçundan suça sürüklenen çocuk ... hakkında yapılan soruşturma evresi sonucunda Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 26.04.2018 tarihli ve 2015/4798 soruşturma, 2018/7537 Esas, 2018/353 sayılı iddianamenin iadesine dair Diyarbakır 2. Çocuk Mahkemesinin 04.05.2018 tarihli ve 2018/175 iddianame değerlendirme sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin Diyarbakır Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 09.05.2018 tarihli ve 2018/204 değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 15.11.2018 tarih ve 2018/8836 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23.11.2018 tarih ve 2018/94219 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, “suça sürüklenen çocuğun kanuni temsilcisine uzlaşma teklifi yapılması gerekirken bu yön gözetilmeden iddianame tanzim edildiği” gerekçesiyle iddianamenin iadesine karar verilmiş ise de;
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 06.07.2017 tarihli ve 2017/4112 Esas, 2017/8750 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, uzlaşmanın güvenlik tedbiri değil ceza sorumluluğunun alternatifi olduğu, ceza sorumluluğu olmayan kişilere ceza verilemediğinden uzlaşma hükümlerinin de uygulanmasının mümkün olmadığı, somut olayda Diyarbakır Çocuk Hastalıkları Hastanesinin 09.09.2016 tarihli ve 84873 protokol sayılı raporuna göre suça sürüklenen çocuğun üzerine atılı kasten yaralama fiilinin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamadığı ve bu fiille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmemiş olduğu ve bu nedenle ceza sorumluluğunun bulunmadığı gözetildiğinde itirazın kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Diyarbakır Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 09.05.2018 tarihli ve 2018/204 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4.maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.