Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1096 Esas 2020/2275 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1096
Karar No: 2020/2275
Karar Tarihi: 25.06.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1096 Esas 2020/2275 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın kısmen kabulüne dair yerel mahkeme kararına itiraz edilmiş, ancak istinaf talebi reddedilmiştir. Temyiz edilecek miktarın kesinlik sınırı olan 41.530 TL'nin altında olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, temyiz istemi reddedilmiştir. Karara göre, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1.a maddesi uyarınca kesin olan kararların temyiz istemi reddedilebilecekken, Yargıtay'ın İçtihadı Birleştirme Kararı doğrultusunda da reddedilebileceği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1.a maddesi ve 1.6.1990 günlü 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı'dır.

23. Hukuk Dairesi 2019/1096 E. , 2020/2275 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi

- K A R A R -
Yerel mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı davacı vekili ile davalılar ... Ltd. Şti ve ... Ltd. Şti. vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
İstinaf kararını, davacı vekili temyiz etmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2017 yılı için 41.530 TL"dir.
Temyize konu edilen miktarın 712,41 TL olması nedeniyle Bölge Adliye Mahkemesi kararı kesin niteliktedir. Kesin olan kararın temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 günlü 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 25.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.