MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kişisel eşyanın iadesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalının boşanma davası açtığını, bu davanın temyiz aşamasında olduğunu, getirdiği çeyiz ve ziynet eşyalarını almadan müşterek evden ayrıldığını, çeyiz eşyası için 15.000,00 TL, ziynet eşyası için 10.000,00 TL masraf yaptığını belirterek, 25.000,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiş, 23/10/2012 tarihli ön inceleme duruşmasındaki beyanında; davacının iki yüzük ve bir bileziği olduğunu, bileziğini bozdurup kolye yaptırdığını, bunları da giderken yanında götürdüğünü, ev eşyalarını ise gelip alması konusunda davacıya haber gönderdiğini, davacının eşyaları gelip almadığını, kendisinin de eşyaları depremzedelere bağışladığını beyan etmiş, davalı vekili aynı celse, dava konusu ziynet eşyalarının hiçbir zaman olmadığını, ev eşyalarının bir kısmının ise davalıya ait olduğunu beyan etmiş, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; dava konusu ziynet eşyası yönünden, bu ziynetlerin götürülmesine engel olunduğunu, zorla elinden alındığını veya daha önce götürme fırsatı elde edemediğini davacının ispat edemediği gerekçesiyle, ev eşyası yönünden ise bunların nelerden ibaret olduğu, miktar ve nev"inin davacı tarafından ispat edilemediği, davacıya haber verildiği halde eşyaların alınmadığı, bu nedenle davalı tarafından söz konusu eşyaların dağıtıldığı ve müşterek evde eşya kalmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Dava, çeyiz ve ziynet eşyalarının bedelinin tahsili istemine ilişkindir.

Davaya konu çeyiz eşyalarının müşterek hanede kullanıldığı taraflarında kabulündedir. Bu durumda, çeyiz eşyaları, davacı kadının kişisel malı haline gelmiştir(TMK. Md 220).
Davalı asil, duruşmadaki beyanında dava konusu ev eşyalarını depremzedelere bağışladığını ifade etmiş, ayrıca bunların miktar ve nev"ine de bir itirazı olmamıştır.
Bu durumda, davalı asilin duruşmadaki beyanı gözetilerek, çeyiz eşyaları tüm ayrıntıları ile somutlaştırılıp belirlenerek davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bendde açıklanan nedenlerle davacının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 04/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.