MAHKEMESİ :İzmir 10. Aile Mahkemesi
TARİHİ :06.02.2014
NUMARASI :Esas no:2013/659 Karar no:2014/75

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-davalı (kadın) tarafından; kusur belirlemesi, velayet, reddedilen maddi ve manevi tazminat istekleri ile nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına neden olan olaylarda davacı-davalı (kadın) ağır kusurlu kabul edilmiş ise de, yapılan soruşturma ve toplanan delillerden, davacı-davalı (kadın)"a yüklenen kusurlara karşılık davalı-davacı (koca)"nın da eşine sürekli fiziksel şiddet uyguladığı, eşini sokağa attığı, evlilik birliğinden kaynaklanan görevlerini yerine getirmediği, yakınları ile iletişim kurmasını engellediği, güven sarsıcı davranışta bulunduğu anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu olaylara göre boşanmaya neden olan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Eşit kusur halinde de maddi ve manevi tazminata (TMK md. 174/1-2) hükmedilmesi mümkün olmadığına göre davacı-davalı (kadın)"ın tazminat isteklerinin reddine yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davacı-davalı (kadın)"ın diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Yukarıda 1. bentte açıklandığı üzere, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davacı-davalı (kadın)"ın eşit kusurlu olduğu anlaşıldığına göre, boşanmakla yoksulluğa düşecek olan davacı-davalı kadın yararına uygın bir yoksulluk nafakasına hükmedilmesi gerekirken, isteğin reddine karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
b-Müşterek çocuk 2003 doğumlu Nihal Janset"in anne yanında kaldığı, mahkemece aldırılan sosyal inceleme raporunda anne ile kalmak istediğini beyan ettiği anlaşılmaktadır. Anne yanında kalmasının çocuğun bedeni, fikri, ahlaki gelişmesine engel olacağı yönünde ciddi ve inandırıcı deliller bulunmadığı ve hemen meydana gelecek tehlikenin varlığı da ispat edilmediği halde yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak velayetin babaya verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
c-Davacı-davalı (kadın)"ın başka bir erkekle fiilen birlikte yaşadığı ve geçim masraflarının bu kişi tarafından karşılandığı ispat edilememiştir. Mahkemenin bozmadan önceki ilk kararında dava tarihi yerine karar tarihinden itibaren kadın lehine tedbir nafakasına hükmedilmiş olması ve nafakanın başlangıcı yönünden kararın davacı-davalı (kadın) tarafından temyiz edilmemiş olması da göz önünde bulundurularak davacı-davalı (kadın) yararına daha önce nafakanın takdir edildiği 25.04.2012 tarihinden geçerli olmak üzere uygun bir miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde tedbir nafakası isteğinin tümden reddine karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temviz edilen hükmün yukarıda 2/a,b,c bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, bozma sebebine göre müşterek çocuk ile ilgili nafakalar yönünden temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 21.04.2014 (Pzt.)
İşin müzakeresinden ve kararın oluşumundan sonra üyelerden "ın 28.04.2014 günü ölümü sebebiyle kararı imzalaması mümkün olmamıştır (HMK m.299). 06.05.2014