Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2014/21793 Esas 2017/9412 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK.nun 155/2,52/2-4,51/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, 19/10/2003-12/05/2008 tarihleri arasında ..... Apartmanı’nın yöneticiliğini yaptığı dönem içerisinde apartmana ait 2006 yılı işletme defterini kullanmadan önce ve dönem bitişinde notere tasdik ettirmediği, işletme defterine yazılı bulunan 208 kalem giderlerden 108 adetinin belgesinin bulunduğu, kalan 100 adet 5.214 TL tutarındaki belgelerin bulunmadığı, yine aynı dönem içerisinde kalorifer yakma ücreti ödenmiş olmasına rağmen kömür faturası olmadığı, 05/05/2006 tarihli 2580 nolu 39,50 TL tahsilat makbuzu, 30.03.2007 tarih ..... nolu 200.60 TL fatura, 26/12/2007 tarih ve 0047538 nolu 100.01 TL fatura ve 15/04/2008 tarih ve 002 nolu 45.00 TL yazarkasa fişinin işletme defterine kaydedilmediği, bu şekilde sanığın gelir ve gider belgelerinin işletme defterine tarih sırasına göre yazılmayıp, defter, kayıt ve belgelerin usulünce tutulmadığı, yazılan gider belgelerinin bir kısmının dosyada bulunmadığı, belgesi olan bazı giderlerinde deftere kaydedilmediğinden apartman sakinlerini mağdur edip zarara uğratmak suretiyle görevi kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen olayda;
5237 sayılı TCK’nın 155/2. madde ve fıkrasında düzenlenen hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; meslek ve sanat, ticaret veya hizmet ilişkisinin ya da hangi nedenden doğmuş olursa olsun, başkasının mallarını idare etmek yetkisinin gereği olarak tevdi ve teslim edilmiş eşya hakkında işlenmesi gerekmekte olup sanığın yöneticiliğini yaptığı apartmanın gelir ve giderlerine ilişkin belgelerin işletme defterine sırasına göre yazmaması, gider olarak gösterilen masrafların bazılarını belgelendirememeden ibaret eylemlerinin atılı suça vücut vermeyeceği gözönüne alındığında, sanığın tevdii veya teslim edilen parayı uhdesinde tuttuğu da ispatlanamadığından unsurları itibariyle oluşmayan atılı suç nedeniyle sanığın 5271 sayılı CMK’nın 223/2-a maddesi gereğince beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,

Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.