Esas No: 2021/4576
Karar No: 2022/16263
Karar Tarihi: 17.10.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/4576 Esas 2022/16263 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, sanığa 2009 yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükmünü, kanunen kesen son sebep olan sanığın sorgusunun yapıldığı tarihe kadar olan süre içinde olağan dava zamanaşımının gerçekleştiği gerekçesiyle bozdu. Ayrıca, sanığın 2011 yılındaki sahte fatura düzenleme suçundan mahkumiyet hükmü de, yeni bir kanun değişikliği nedeniyle tekrar değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle bozuldu. Kararda bahsedilen kanun maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 66/1-e ve 7/2, 5320 sayılı Kanun'un 8/1, 1412 sayılı CMUK'nin 321 ve 322, 5271 sayılı CMK’nin 223/8, 213 sayılı Kanun’un 359 maddesi ve 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleridir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
...
...
...
1) 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen ''2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme'' suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e maddesinde öngörülen olağan dava zamanaşımının, kesen son sebep olan sanığın sorgusunun yapıldığı 29.06.2014 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağan dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,
2) 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde ;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 17.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
