MAHKEMESİ : Didim (Yenihisar) 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 17/04/2014
NUMARASI : 2014/60 D.İş

Talep, küçük hakkında 5395 sayılı Kanun kapsamında değerlendirme yapılmasına ilişkindir.
Akhisar Aile Mahkemesi, 05/02/2014 gün ve 2014/59-59 Değişik İş sayılı kararı ile hakaret ve tehdit şüphelisi M.. Ş.. Hakkında 5395 sayılı Kanun kapsamında değerlendirme yapılmak üzere yetkili ve görevli Didim Nöbetçi Aile Mahkemesine ihbarda bulunulmasına karar verilmiştir.
Didim 2. Asliye Hukuk Mahkemesince, tedbir istenilen çocuğun suçun mağduru olmayıp şüphelisi olduğu, öncelikle suçun unsurlarının incelenip sabit olması halinde ondan sonra tedbir kararı verileceği, suçun unsurlarının oluşup oluşmadığının incelenmesi görevinin de Ceza (Çocuk) Mahkemesine ait olduğundan, çocuklar hakkında tedbir davasına bakma görevinin Didim Asliye Ceza (Çocuk) Mahkemesinin görevinde olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
Didim 1. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından ise, 5395 saylı Çocuk Koruma Kanunun 5. maddesi uyarınca uygulanacak tedbir kararlarını çocuk mahkemesi veya hakimince, çocuk mahkemesi olmayan yerlerde ise aile mahkemesi veya yoksa asliye hukuk mahkemesince karar verilmesi gerektiği, Didim ilçesinde kuruluş bir çocuk mahkemesi bulunmadığından tedbir kararının Didim Asliye Hukuk Mahkemesince verilmesi gerektiğinden bahisle görevsizlik kararı verilmiştir.
Türk Ceza Kanunu 31/(1) maddesi hükmü: "Fiili işlediği sırada oniki yaşını doldurmamış olan çocukların ceza sorumluluğu yoktur. Bu kişiler hakkında ceza kovuşturması yapılamaz; ancak, çocuklara özgü güvenlik tedbirleri uygulanabilir." şeklindedir.
Çocuklar hakkındaki koruyucu ve destekleyici tedbirler (Danışmanlık, eğitim tedbiri vd.) 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunun 5. maddesinde düzenlenmiştir.
5395 sayılı Kanunun 11/(1) maddesi hükmü: "Bu Kanunda düzenlenen koruyucu ve destekleyici tedbirler, suça sürüklenen ve ceza sorumluluğu olmayan çocuklar bakımından çocuklara özgü güvenlik tedbiri olarak anlaşılır." şeklindedir.
5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun çocukların korunmasına, hakların ve esenliklerin güvence altına alınmasına ilişkin usul ve esasların düzenlenmesini amaç eden 1. maddesi ile koruma ihtiyacı olan çocuklar ile suça sürüklenen çocuklar ayrı ayrı tutulmuş ve aynı Kanunun 3/a-1 maddesi ile “Korunma ihtiyacı olan çocuk” ve 3/a-2 maddesi ile “Suça sürüklenen çocuk” kavramlarının ayrı ayrı tanımları yapılmıştır.
Aynı Kanunun Geçici Madde 1/(3) hükmü: "Çocuk mahkemeleri ile çocuk ağır ceza mahkemeleri bulunmayan yerlerde bu mahkemeler kurulup göreve başlayıncaya kadar çocuklar tarafından işlenen suçlara ait soruşturma ve kovuşturmalar Cumhuriyet başsavcılığı ve görevli mahkemelerce bu Kanun hükümlerine göre yapılır. Geçici Madde 1/(4) hükmü ise "Çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde, bu mahkeme kurulup göreve başlayıncaya kadar korunma ihtiyacı olan çocuklar hakkında tedbir kararları görevli aile veya asliye hukuk mahkemelerince alınır." şeklindedir.
Çocuk Koruma Kanuna göre verilen Koruyucu ve Destekleyici Tedbir Kararlarının Uygulanması hakkındaki Yönetmeliğin 8. madde hükmü "(1)Çocuklar hakkında koruyucu ve destekleyici tedbir kararı; çocuğun anası, babası, vasisi, bakım ve gözetiminden sorumlu kimse, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu ve Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re"sen çocuğun menfaatleri bakımından kendisinin, ana, baba, vasisi veya birlikte yaşadığı kimselerin bulunduğu yerdeki çocuk hâkimince alınır.
(2) Çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde, bu mahkeme kurulup göreve başlayıncaya kadar hakkında kovuşturma başlatılmış olanlar hariç, korunma ihtiyacı olan çocuklar hakkında tedbir kararları aile mahkemeleri kurulan yerler bakımından bu mahkemeler, kurulu bulunmayan yerler bakımından asliye hukuk mahkemelerince alınır.
(3) Hakkında kovuşturma başlatılmış olan çocuklar için koruyucu ve destekleyici tedbir kararı kovuşturmanın yapıldığı mahkemece alınır.
(5) Fiili işlediği sırada oniki yaşından küçük çocuklar ile onbeş yaşını doldurmamış sağır ve dilsizler hakkında mahkemece, 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 31"inci maddesinin birinci fıkrası ile 33"üncü maddesi uyarınca çocuklara özgü güvenlik tedbirleri uygulanabilir." şeklindedir.
Kamu davasının açılmasının zorunluluğu ilkesinin istisnalardan birisini oluşturan ve TCK"nın 31/1. maddesinde 12 yaşını doldurmayan çocuklarla ilgili düzenlenen hükümde "Ceza sorumluluklarının olmadığını ve ceza kovuşturması yapılamayacağı ancak "Çocuklara özgü güvenlik tedbirlerinin" uygulanabileceğinin belirtildiği anlaşılmaktadır. Bu düzenlemenin niteliği dikkate alındığında açıkça 12 yaşından küçük çocukların suç kovuşturmasının dışında tutulduğu anlaşılmaktadır. Suç tarihinde 12 yaşından küçük çocuk bir ceza ilişkisinin tarafı olmayacağı gibi usuli ilişkinin tarafı da olamayacaktır. Yani yanlışlıkla kamu davası açılmış bile olsa ceza davasına bakılamayacaktır. Suç kovuşturması yapılamayınca tedbirler açısından Çocuk Koruma Kanununun getirdiği ilkelere bakılması zorunluluğu ortaya çıkmakta 5395 sayılı Kanunun geçici 1. maddesinin dördüncü fıkrasındaki düzenleme ve Çocuk Koruma Kanununa Göre Verilen Koruyucu ve Destekleyici Tedbir Kararlarının Uygulanması Hakkında Yönetmeliğin 8. maddesi hükmü de gözetildiğinde Çocuk Koruma Kanunun 5. maddesi uyarınca hükmolunacak tedbir kararlarının çocuk mahkemesi veya hakimince çocuk mahkemesi olmayan yerlerde ise aile mahkemesi veya yoksa asliye hukuk mahkemesince karar verilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmaktadır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; 6100 sayılı HMK"nın 21 ve 22. maddeleri gereğince Didim Aile Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE 01/07/2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.