Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
4-..., 5-...
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :Sanıklar hakkında TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a-4, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkûmiyet.


Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkûmiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar ..., ... ve ... müdafileri, sanıklar ..., ... ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanık ...’ın mahkûmiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanıklar ...., ..., ...ve ..."ın ortak oldukları .... Gıda Tarım Hayvancılık Tic. ve San. Ltd. Şti’ye ait entegre et tesislerinin ve hayvan barınaklarının bulunduğu mahallin 150 m2’lik bir kısmına etrafı duvarla çevrili, üstü açık bir yem deposu yapılması çalışmaları sırasında, işi üstlenen inşaat ustası sanık ... ve çalışanlarının beton duvar yapmak amacıyla mevcut ahırın tuğla duvarına 15 cm olacak şekilde kalıp çaktıkları, ahırın tuğla duvarının kullanılarak oluşturulan kalıbın içine beton döküldüğü sırada da tuğla duvarın dökülen betonun basıncı ile patladığı ve kot farkı nedeniyle ahırın içine ve o sırada ahırın içinde çalışmakta olan ...’in üzerine düşmesi sonucu adı geçenin öldüğü olayda, sanık ...’ın, işin başında fenni yeterliliği bulunan bir kişiyi görevlendirmemekle, inşaat ustası sanık ...’in, mevcut ahırın ”dayanıksız” tuğla duvarını kalıp olarak kullanmakla eşit kusurlu olduğu gözetilmeyerek, sanığın asli kusurlu olduğunun tespit ve kabul edilmesi isabetsiz ise de sanık hakkında adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun olarak 3 yıl temel ceza belirlenmiş olması sebebiyle söz konusu isabetsizlik bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın kusuru bulunmadığına ve ceza miktarına, katılan vekilinin de ceza miktarına ve sanık hakkında lehe hükümlerin uygulanmaması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,

II-Sanıklar ...., .....ve ... ile sanık ...’in mahkûmiyetlerine ilişkin hükümlere yönelik temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanık ... müdafi, sanık ... müdafi, sanıklar ... ve ... ile katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-..... Gıda Tarım Hayvancılık Tic. ve San. Ltd. Şti. ortakları olan sanıkla....i, ....ve ..."ın, adı geçen şirketin sanık ... ile birlikte sahibi oldukları, yem deposu yapılmasına birlikte karar verdikleri ve aralarında özel bir iş bölümünün bulunmadığı gerekçeleri ile mahkûmiyetlerine karar verilmiş ise de, işi üstlenen inşaat ustası sanık ...’in aşamalarda, işin yapılması için sanık ... ile anlaştıklarını bildirmesi, söz konusu şirkette veteriner hekim olarak çalışan ve yem deposu yapılmasını önermiş bulunan tanık ......’in “İşyeri sahibi olarak ve finansmandan sorumlu işleri yaptığı için ... bey bu işle ilgilendi,” şeklindeki beyanı ile şirketin finansmandan sorumlu ortağı ve müdürü olduğunu beyan eden sanık ...’ın duvar yapılması işi ile ilgilendiğini, bu anlamda olmak üzere; sanık ... ile anlaştığını, onun talimatları doğrultusunda demirleri bağlattığını, diğer işleri yaptırttığını ve hatta ustaları uyardığını ifade etmiş olması nazara alındığında, sanıklar....,....i ve ..."ın, duvar yapılması işi ile bir ilgilerinin, dolayısıyla sanıklara atfı kabil kusur bulunmadığı gözetilmeyerek beraatleri yerine yazılı şekilde mahkûmiyetlerine karar verilmesi,
2-İnşaat ustası olup, sabit bir geliri olmadığını beyan eden sanık ... hakkında tayin edilen hapis cezasının asgari haddin üzerinde, günlük 40 TL’den adli para cezasına çevrilmesi suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık ... müdafi, sanık ... müdafii, sanıklar.... ve ...‘ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 14./06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.