5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ..."ın, anılan Kanun’un 81/4, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62/2 ve 52/2. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 80,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İzmir 1. Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesinin 18/02/2010 tarihli ve 2009/547 Esas, 2010/50 sayılı kararını müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine, deneme süresinde işlenen suçtan dolayı verilen adli para cezasının miktar itibariyle kesin olduğu gerekçesiyle hükmün açıklanmasına yer olmadığına dair İzmir 1. Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesinin 18/04/2016 tarihli ve 2009/547 esas, 2010/50 sayılı ek kararının aleyhine Adalet Bakanlığının 14/11/2016 gün ve 94660652-105-35-11210-2016-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/11/2016 gün ve KYB. 2016/391131 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 05/05/2015 tarihli ve 2014/8-145 esas ve 2015/145 sayılı ilamında belirtildiği üzere, 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanunu"nun 231/11. maddesinde açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen hükmün hangi şartların gerçekleşmesi halinde açıklanacağı açıkça belirtilmiş olup, bu düzenlemeye göre hakkındaki hükmün açıklanması geri bırakılan sanığın, denetim süresi içinde kasıtlı bir suçtan mahkum olması durumunda hükmün açıklanacağı, bunun için ikinci suçun denetim süresi içerisinde işlenmesi ve kasıtlı bir suç olmasının yeterli olduğu, ikinci suçun kesinleşme tarihinin öneminin bulunmadığı, ikinci suçun şikayete bağlı veya re"sen soruşturulan bir suç olmasının da sonuca etkili olmadığı, yine ikinci suçtan mahkumiyetin adli para cezası ya da hapis cezası olması yanında Türk Ceza Kanunu"nun 50. maddesindeki seçenek yaptırımlara çevrilmiş olmasının da önemi olmadığı gibi kesin nitelikte olmasının da öneminin bulunmadığı, kanun koyucunun ikinci suçun kasıtlı bir suç olmasını yeterli gördüğü, ikinci suçtan verilecek mahkumiyet hükmünün niteliği konusunda bir sınırlama getirmediği, kanun koyucunun muradı farklı yönde olsaydı, 5560 sayılı Kanun’un 40. maddesi ile yapılan değişiklik öncesinde 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu"nun 23. maddesinin 6. fıkrasında yer alan, denetimli serbestlik süresi içerisinde işlenen ikinci suçtan verilecek mahkumiyetin niteliği konusunda kısıtlayıcı hükmün Ceza Muhakemeleri Kanunu"nun 231. maddesinde de yer alması gerektiği, bu nedenlerle sanığın denetim süresi içinde işlediği kasıtlı suçtan verilen kesin nitelikteki mahkumiyet hükmü esas alınarak açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanması gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden İzmir 1. Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesinin 18/04/2016 tarihli ve 2009/547 Esas, 2010/50 karar sayılı ek kararının CMK"nın 309/4 maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, 21/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.