Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/28442 Esas 2020/4214 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/28442
Karar No: 2020/4214
Karar Tarihi: 04.03.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/28442 Esas 2020/4214 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, bir çalışanın fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücretleri ile yıllık izin alacağının işveren tarafından ödenmemesi nedeniyle açtığı bir alacak davasıdır. Mahkeme, toplanan delil ve bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabul edilmesine karar vermiştir. Ancak tarafların temyiz itirazları sonucu Yargıtay tarafından incelenen kararda, bilirkişi raporunda detaylı ve denetime elverişli bir hesap tablosu yapılmadığına, işe giriş ve çıkış kayıtları bulunmayan dönemlerde ise tanık beyanlarına dayanıldığına dikkat çekilmiştir. Sonuç olarak, Yargıtay tarafından karar bozulmuş ve işe giriş ve çıkış kayıtlarının yanı sıra diğer kayıtlar da dikkate alınarak açıklığa kavuşturulması gerektiği vurgulanmıştır.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu, Türk Borçlar Kanunu, Hukuk Muhakemeleri Kanunu.

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2017/28442 E. , 2020/4214 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin 01/07/2009 - 12/07/2013 tarihleri arasında davalı iş yerinde çalıştığını, fazla çalışma ücreti ile hafta tatili ve genel tatil günlerindeki çalışma karşılığı ücretlerinin ödenmediğini beyanla, fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacakları ile yıllık izin alacağının davalıdan tahsili talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının bulunup bulunmadığı noktasındadır.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının hesaplanmasında işe giriş ve çıkış kayıtlarının, imzasız ücret bordrolarının ve banka hesap hareketlerinin esas alındığı, söz konusu kayıtların bulunmadığı dönemlerde ise tanık beyanlarına göre hesaplama yapıldığı belirtilmiş ise de, bilirkişi raporunda belirtilen açıklamalara ilişkin ayrıntılı ve denetime elverişli tablo yapılmadığı görülmüştür. Hesaplamalarda işe giriş çıkış kayıtlarının bulunduğu dönem için kayıtların esas alınması isabetlidir. Ancak bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir. Mahkemece ücret bordrolarındaki tahakkukları, banka hesap hareketlerindeki ödemeleri ve işe giriş ve çıkış kayıtlarına göre yapılan tespitleri içeren hesap tablosu ve açıklamalarını ayrı ayrı gösteren denetime açık ve elverişli rapor alınarak fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatili ücreti alacaklarının açıklığa kavuşturulması gerekli iken denetime elverişli olmayan bilirkişi raporuna dayanılarak karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 04.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.