1262 sayılı İspençiyari ve Tıbbi Müstehzarlar Kanunu’nun 20. ve 6197 sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Kanun"un 24. maddelerine aykırı davranmaktan ... hakkında Üsküdar Kaymakamlığı İlçe Sağlık Müdürlüğünün 03/06/2015 tarihli ve 2369 sayılı kararı ile uygulanan 169.793,22 Türk Lirası idarî para cezasına yönelik başvurunun kısmen kabulü ile idarî para cezasının 169.160,10 Türk Liralık kısmının iptaline dair İstanbul Anadolu 10. Sulh Ceza Hakimliğinin 31/07/2015 tarihli ve 2015/1481 değişik iş sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin İstanbul Anadolu 1. Sulh Ceza Hakimliğinin 09/09/2015 tarihli ve 2015/2936 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 27/06/2016 gün ve 6682 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26/09/2016 gün ve KYB-2016-324913 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
İstanbul Anadolu 10. Sulh Ceza Hakimliğince, kabahat eyleminin sabit olduğu ancak eylemde 500 adet ilaç satılmış ise de, bunun bir fatura ile toptan yapıldığı ve tek bir fiil sayılması gerektiği gerekçesiyle başvurunun kısmen kabulü ile idarî para cezasının 169.160,10 Türk liralık kısmının iptaline karar verilmiş ise de;
1262 sayılı İspençiyari ve Tıbbi Müstehzarlar Kanunu’nun 1. maddesindeki "Tabip reçetesiyle verilmesi meşrut olanlar ancak reçete mukabilinde ve diğerleri reçetesiz olarak münhasıran eczanelerle ecza ticarethanelerinde kanunu mahsusuna tevfikan satılır." ve 20. maddesindeki "18 ve 19"uncu maddelerde mezkûr ahval hariç olmak üzere bu Kanun ahkamına muhalif hareket edenlere ikiyüzelli Türk Lirası idarî para cezası verilir." şeklindeki hükümler uyarınca, reçete ile satılan ve kontrole tabî olan Cirrus (psödoefedrin etken maddeli) isimli ilaçtan 500 adet İlhan Karayılan isimli şahsa bir fatura ile reçetesiz olarak satılmasının tedavi amacı taşıdığının düşünülemeyeceği, zira tedavi amaçlı ilaç temininin bir yada birkaç kutudan ibaret olacağı, dolayısıyla somut olayda eylemin tek fatura ile anılan kanun hükmünü dolanmak amacı taşıdığı gözetilmeksizin, itirazın bu yönden kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 19/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.