Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/503 Esas 2020/2256 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki kayıt kabul davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müflis şirketin müvekkili bankadan kullandığı ve kefil olduğu krediler nedeniyle bankaya olan borcunun iflas masasına kayıt ve kabulü için yapılan başvurunun kısmen reddedildiğini ileri sürerek, 12.568.681,26 TL nakit alacağı, 997,66 TL iki adet teminat mektubu bedeli ile 670.252,00 USD döviz taahhüt açığının masaya kayıt ve kabulünü talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemiz"in 02.06.2014 tarih ve 2013 – 9386 E. ve 2014 – 4260 K. sayılı ilamıyla hüküm bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, ek bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamından; temerrüt tarihinin 16.10.1998 olarak kabulü ile temerrüt tarihinden sonra %375 oranındaki temerrüt faizi uygulanması gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre, davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15.gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 24.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.