BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 31. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

İLK DERECE MAHKEMESİ : ... 16. İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi ve davacı vekilince duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 15/06/2021 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına vekili Avukat ... ile karşı taraf adına vekili Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait hastanelerde 16.10.2007-27.05.2013 tarihleri arasında başhekim, genel müdür yardımcısı, direktör ve mesul müdür olarak çalıştığını, ayrıca 02.06.2008-18.10.2011 ve 01.01.2013-27.05.2013 tarihleri arasında davalı nezdinde işyeri hekimliği görevini de yaptığını, ancak işyeri hekimliği ücretinin kendisine ödenmediğini ya da eksik ödendiğini beyanla fazla çalışma, ulusal bayram-genel tatil, yıllık ücretli izin ve işyeri hekimliği ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı taraf davaya cevap vermemiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti :
Bölge Adliye Mahkemesince, davalı vekilinin istinaf başvuru talebinin kabulü ile Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b-2 maddesine göre İlk Derece Mahkemesi kararı ortadan kaldırılarak davanın esası hakkında yeniden karar verilmiştir.
Temyiz:
Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı, davacı ve davalı vekilleri temyiz başvurusunda bulunmuştur.
Gerekçe:
1-Dosya kapsamının birlikte değerlendirilmesiyle yapılan inceleme sonucunda, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kurallarına göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı haricindeki sair temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan yönleri usul ve kanuna uygun görülmüştür.
2-4857 sayılı İş Kanunu"nda 32’nci maddenin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
Ücret kural olarak dönemsel (periyodik) bir ödemedir. Kanunun kabul ettiği sınırlar içinde tarafların sözleşme ile tespit ettiği belirli ve sabit aralıklı zaman dilimlerine; dönemlere uyularak ödenmelidir. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 32’nci maddesinde bu süre en çok bir ay olarak belirtilmiştir.
İş sözleşmesinin tarafları, asgari ücretin altında kalmamak kaydıyla sözleşme özgürlüğü çerçevesinde ücretin miktarını serbestçe kararlaştırabilirler. Kural olarak ücretin miktarı ve ekleri gibi konularda ispat yükü işçidedir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 37’nci maddesinde, işçi ücretlerinin işyerinde ödenmesi ya da banka hesabına yatırılması hallerinde, ücret hesap pusulası türünde bir belgenin işçiye verilmesinin zorunlu olduğu, bu pusulada ödemenin günü ve ilişkin olduğu dönem ile fazla çalışma, hafta tatili, bayram ve genel tatil ücretleri gibi asıl ücrete yapılan her çeşit eklemeler tutarının ve vergi, sigorta primi, avans mahsubu, nafaka ve icra gibi her çeşit kesintilerin ayrı ayrı gösterilmesi gerektiği hükme bağlanmıştır. Söz konusu madde iş sözleşmesinin taraflarının ispat yükümlülüğüne yardımcı olduğu gibi, çalışma yaşamındaki kayıt dışılığı önlenmesi amacına da hizmet etmektedir. Maddede işaret edilen belgenin verilmiş olması ispat açısından işveren lehine olmakla birlikte, belgenin düzenlenerek işçiye verilmemiş oluşu, işçinin ücret, sigorta primi, çalışma koşulları ve benzeri konularda yasal güvencelerini zedeleyebileceği hususu gözden kaçırılmamalıdır.
Somut olayda, davacı işçi her gün 08.00-20.00 saatleri arası haftalık 60 saatten fazla çalıştığını ancak karşılığının ödenmediğini ve hesaplamaya esas alınacak ücretinin dosyada bulunan banka hesap dökümlerine göre belirlenmesi gerektiğini ileri sürmüş, davalı işveren ise davacının iddialarını kabul etmemiştir. İlk Derece Mahkemesince, tanık beyanlarına itibarla davacının haftalık 18 saat fazla çalıştığı ve banka hesap dökümlerine göre son ücretinin aylık net 12.218,54 TL olduğu kabul edilmiştir. Bu kararın davalı tarafından istinaf edilmesi sonrası yeniden esas hakkında karar veren Bölge Adliye Mahkemesince; taraflar arasında düzenlenen 01.04.2010 ve 01.10.2012 tarihli iş sözleşmelerinde davacının aylık ücretinin 8.000,00 TL olarak gösterildiği, davacıya banka yoluyla ödenen tutarın daha fazla olmasının ise “hekim muayene prim payı” gibi ödemelerden kaynaklandığından davacının brüt 8.000,00 TL ücret aldığı, davacının görev ve yetkileri itibariyle üst düzey yönetici pozisyonunda olduğundan fazla mesai alacağına hak kazanamayacağı gibi davacının davalı ile aynı zamanda işyeri hekimliği sözleşmesi de bulunduğundan 45 saatin üzeri çalışmasının ayrı bir hizmet sözleşmesinin de kapsamında bulunduğu, dolayısıyla fazla mesai olarak kabul edilemeyeceği gerekçesi ile dava konusu fazla çalışma alacağının reddine, yıllık ücretli izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının brüt 8.000,00 TL ücret üzerinden kabulüne karar verilmiştir.
Öncelikle yapmış olduğu başhekimlik görevinin niteliği itibari ile kendi mesaisini belirleyebilecek şekilde üst düzey yönetici olarak çalışan, görev ve sorumluluklarının gerektirdiği ücreti kendisine ödendiği anlaşılan davacının, fazla çalışma alacağı talebinin reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararında sonucu itibari ile isabetsizlik yoktur. Ancak dava konusu yıllık ücretli izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarına esas alınan ücret noktasında varılan sonuç dosya içeriğine uygun düşmemektedir.
Şöyle ki; davalı işverence davacı işçiye ait ücret bordrolarının ibraz edilmediği ancak dosyaya sunulan banka hesap özetlerine göre davacının hesabına davalı tarafından “maaş (zorunlu) ödemesi” açıklaması ile ücretlerin yatırıldığı, ücret miktarına ilişkin ispat yükü üzerinde olan davacı işçi tarafından anılan banka hesap dökümlerine göre son ücretinin aylık net 12.218,54 TL olduğu hususunun ispatlandığı, Bölge Adliye Mahkemesinin “banka yoluyla ödenen tutarın sözleşmede kararlaştırılan miktardan fazla olmasının davacıya yapılan muayene prim payı ve benzeri ek ödemelere ilişkin olduğu” şeklindeki kabulünün aksine, davacının banka hesabına “maaş” açıklaması ile yatırılan miktarın asıl ücret olmadığı, ek ödemelerin de banka hesabına yatırılan miktarın içinde bulunduğu iddiasına ilişkin ispat yükünün yukarıda açıklanan kanuni yükümlülükler de düşünüldüğünde davalı işveren üzerinde bulunduğu, ancak davacıya asıl ücreti dışında ödeme yapıldığı hususunun davalı tarafından ispat edilemediği anlaşılmıştır. Kaldı ki davacının davalı nezdinde hem başhekim hem işyeri hekimi olarak çalıştığı düşünüldüğünde, işçilik alacaklarına esas alınması gereken son ücretinin bu iki çalışmasının karşılığında aldığı kabul edilen ücretlerin toplamı üzerinden tespit edilmesi gerektiği, ancak davacının buna ilişkin olarak İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf itirazında bulunmadığı da gözetilerek dava konusu yıllık ücretli izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hesabına esas alınacak ücretin net 12.218,54 TL olduğunun kabulü gerekirken Bölge Adliye Mahkemesince belirtilen yönler gözetilmeden yazılı gerekçe ile hüküm kurulması hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davacı yararına takdir edilen 3.050,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgililere iadesine, 15.06.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.