Konut dokunulmazlığını bozma - yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6578 Esas 2020/5990 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6578
Karar No: 2020/5990
Karar Tarihi: 16.06.2020

Konut dokunulmazlığını bozma - yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6578 Esas 2020/5990 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık hakkında konut dokunulmazlığına tecavüz ve yaralama suçlarından mahkumiyet kararı verildiği ve diğer sanık hakkında ise beraat kararı verildiği belirtiliyor. Temyiz istemleri incelenerek, mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi reddedilirken, beraat kararlarına yönelik temyiz istemleri ise reddedilerek kararın istem gibi onanmasına karar verildiği ifade ediliyor. Ancak, yaralama suçuna ilişkin olarak sanığın meşru müdafaa kapsamında kaldığı belirtilerek, sanığın beraatına karar verildiği ve bu durumun TCK'nin 25. maddesi ile çelişki oluşturduğu için kararın bozulması gerektiği ifade ediliyor. Sonuç olarak, hükmün bozulmasına karar verilerek, yeniden yargılamayı gerektirmeyecek şekilde düzeltilerek onanması kararlaştırılıyor.
Kanun Maddeleri:
- 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 5237 sayılı TCK'nin 25/1. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 223/2-d maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi

2. Ceza Dairesi 2020/6578 E. , 2020/5990 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığını bozma, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-Sanık ... hakkında yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından katılan sanık ... müdafii ve katılan sanık ..."nün temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını bozma ve yaralama, sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan verilen beraat kararlara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III-Sanık ... hakkında yaralama suçundan verilen karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nin 25/1. maddesi gereği meşru müdafaa kapsamında kaldığı kabul edilerek sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi uyarınca beraat kararı verildiğinin anlaşılması karşısında, TCK’nin 25. maddesinde ceza verilmez ibaresininde yazılarak çelişkiye neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık müdafiinin ve katılan sanığın temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasında yer alan “ceza verilmesine yer olmadığına” ibaresi hükümden çıkarılması suretiyle hükmün istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.