Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6426 Esas 2020/559 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/6426
Karar No: 2020/559

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6426 Esas 2020/559 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi'nin verdiği ve boşanma davasına ilişkin olan karar davalı kadın tarafından temyiz edilmiştir. Mahkeme, tarafların ekonomik ve sosyal durumlarını, boşanmaya sebep olan olaylardaki kusur derecelerini ve kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatleri dikkate alarak davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğunu belirtmiştir. Mahkeme, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü göz önünde bulundurularak daha uygun bir miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri gerektiğini ifade etmiştir. Kararın bozulmasına ve daha uygun bir tazminat takdirine hükmedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu m. 174/1
- Türk Medeni Kanunu m. 174/2
- Türk Medeni Kanunu m. 4
- Türk Borçlar Kanunu m. 50
- Türk Borçlar Kanunu m. 51

2. Hukuk Dairesi 2019/6426 E. , 2020/559 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesinin esastan ret kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 30.01.2020 (Prş.)