Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2277 Esas 2021/927 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2277
Karar No: 2021/927
Karar Tarihi: 01.02.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2277 Esas 2021/927 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davacının haksız tutuklama nedeniyle maddi ve manevi tazminat talebine kısmen kabul kararı vermiştir. Tutuklama tarihi olan 24/06/2014 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya 200,00 TL manevi tazminatın verilmesine hükmedilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 200,00 TL olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddelerine göre, geçici 3. maddeye göre uygulanan 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalının temyiz istemi reddedilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/2277 E. , 2021/927 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 200,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 24/06/2014 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat"" yerine, ‘’Haksız tutuklama nedeni ile maddi ve manevi’’ olarak yazılması, dava tarihi olarak “30/11/2015” yerine “04/12/2015” olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 200,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 01.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.