Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1060 Esas 2022/3188 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen 22.05.2015 gün ve 2014/347-2015/279 sayılı hükmün (kapatılan) Yargıtay 19. Hukuk Dairesince 07.03.2016 gün ve 2015/12635-2016/4059 sayılı ilamla bozulması üzerine yukarıda tarih ve sayısı belirtilen direnme kararına ilişkin dava dosyası 02.12.2016 tarih ve 6763 sayılı Yasa'nın 43 ve geçici 4/1. maddesi uyarınca dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, takip ve dava konusu çek bedelinin 30.03.2011 tarihinde keşidecinin çek hesabı olan banka tarafından müvekkiline ödendiğini, sonrasında çekin düzenleme tarihinde tahrifat yapılarak 25.03.2011 olan tarihin 25.12.2012 olarak değiştirildiğini, banka kayıtlarından anlaşılacağı üzere çekin müvekkili tarafından 01.03.2011 tarihinde bir kısım çeklerle birlikte Ziraat Bankası Şubesine teslim edildiğini ve müvekkilinin hesabına muhatap banka şubesi tarafından 30.03.2011 tarihinde 15.000.- TL olarak yatırıldığını, davalının beyaz ciro ile tahsil amaçlı olarak bankaya teslim edilen dava konusu çeki sanki müvekkili şirketten almış gibi icra takibine koyduğunu, davalı ile müvekkili şirket arasında hiçbir ticarî ilişki olmamasına rağmen çekin alacaklı gözüken kişi ya da üçüncü kişilerce bankadan usulsüz bir şekilde alınıp tarihte tahrifat yapılarak icra takibine konulduğunu ileri sürerek müvekkilinin davalıya borçlu olmadığının tespitine ve alacağın %20’sinden aşağı olmamak üzere müvekkili şirket lehine tazminata hükmedilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, çekin karşılıksız çıktığını ve bedelinin ödenmediğini, çek yaprağı üzerinde yapılan değişikliklerin keşideci tarafından paraflandığını, çekin unsurlarının tam olduğunu ve müvekkilinden önce davacı tarafından bankaya ibraz edilmediğini, çekin müvekkili tarafından bankaya ibraz edildiğinin banka tarafından vurulan karşılıksız ibaresinden anlaşıldığını, bu çeki davacı tarafın ciro ederek müvekkiline vermiş olduğunu, dava konusu çekin bedelinin ödendiği iddiasının gerçek dışı olduğunu ve müvekkiline bu çek ile ilgili yapılan herhangi bir ödeme bulunmadığını savunarak davanın reddi ile davacı aleyhine alacağın %40’ı oranında kötü niyet tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece dairemiz bozma ilamına direnilerek, çek bedelinin tahrifattan önceki tarih olan 25.03.2011'den sonra ibraz süresinde 30.03.2011 ödendiği, çekin bankaya ibraz edilerek bedelinin alınması ve üzerinde tahrifat yapılmasından sonra, davacı borçlu ile ilişkisi ve ilgisini ispatlayamayan davalı ciranta ...'e geçtiğinin anlaşıldığı, davalı ...'in ise çeki nasıl elde ettiği ve davacıdan ne tür bir alacağı olduğu hususunda bir delil sunmadığı, davalının çek üzerindeki tahrifatı görmesine rağmen hiçbir araştırma yapmadan çeki kabul etmesi ve bu çeke dayalı olarak ihtiyati haciz başlatmasının da iyi niyetli bir tutum olarak değerlendirilmeyeceği gerekçesi ile davanın kabulü ile davacının dava konusu çekten dolayı davalıya borçlu olmadığının tespitine ve alacağın %20’si olan 2.920.- TL tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca tüm dosya kapsamına göre, direnme kararının yerinde olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin hükmedilen kötü niyet tazminatına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
Kötüniyet tazminatına ilişkin temyiz itirazları bakımından yapılan değerlendirmede; dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının yerinde olmadığına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.010.40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 20/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.