MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Basit yaralama, mala zarar verme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hükmü temyiz eden ... müdafii/vekili Av...."ın gerekçeli temyiz dilekçesi içeriğine göre; ..."ın mahkumiyetine dair hükümleri müdafii sıfatıyla ve ayrıca ..."ın mağduru olup ..."ın sanığı olduğu hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararı ise mağdur vekili sıfatıyla temyiz ettiği gözetilmiş ve bu kapsamda yapılan incelemede, her ne kadar ..."ın kovuşturma aşamasındaki katılma talebi hakkında mahkemesince olumlu olumsuz bir karar verilmemiş ise de 5271 sayılı CMK.nun kanun yollarına başvurma başlıklı 260/1.madde ve fıkrasındaki “hakim ve mahkeme kararlarına karşı Cumhuriyet savcısı, şüpheli ve bu kanuna göre katılan sıfatını almış olanlar ile katılma isteği karara bağlanmamış, reddedilmiş veya katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolları açıktır” hükmü karşısında şikayetçi sanık ... adına vekilinin ... hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararı da temyize hakkı bulunduğu kabulü gerektiği düşüncesiyle yapılan incelemede;
I-..."ın vekili Av...."ın sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara ilişkin temyiz itirazlarının incelemesinde:
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların temyizi olanaklı bulunmayıp aynı maddenin 12. fıkrası uyarınca itirazı olanaklı kararlardan olduğunun anlaşılması karşısında; 5271 Yasanın 264/2. maddesi uyarınca itirazı incelemeye yetkili ve görevli mahkemeye, Mahkemesince iletilmek üzere dosyanın incelenmeden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
II-Av...."ın sanık ... müdafii sıfatıyla adı geçenin mahkumiyetine dair hükümlere ilişkin temyiz itirazlarına gelince:
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan ""etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile"" ibaresinin madde metninden çıkarıldığı, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca; ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" hükmü de gözetilerek sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 151. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı, aynı yasanın 125/1. ve 86/2. maddelerinde düzenlenen hakaret ve basit yaralama suçları yönünden ise uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 Sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek yeni düzenleme karşısında sanığa atılı suçlar yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla; 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, atılı suçlar yönünden 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, müşteki-sanık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlein açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 16/03/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.