Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2011/4008 Esas 2011/4484 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... Platform Hizmetleri AŞ ve ... aleyhine 08/03/2005 gününde verilen dilekçe ile yayın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; bozma ilamına uyularak davacılardan ..., ... yönünden davanın kısmen kabulüne, davacılardan ... yönünden feragat nedeniyle reddine dair verilen 30/06/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalıların vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazına gelince; dava yayın yolu ile kişilik haklarına saldırıdan dolayı uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece davacılardan ..., ... yönünden istemin bir bölümü kabul edilmiş; ... yönünden feragat nedeniyle reddedilmiş; karar davalılar tarafından temyiz olunmuştur.
Davacılar, dava dilekçesinde, davalı ..."nun Hürriyet gazetesinin 20.11.2004 ve 25.11.2004 günlü sayılarında yayımlanan köşe yazıları ile 05.02.2004 günü Lig TV"de yayımlanan programda söylediği sözlerin kişilik haklarına saldırı oluşturduğunu belirterek, her bir davacı için dava konusu yayınlar nedeniyle davalıların 6.000,00"er YTL manevi tazminat ile sorumlu tutulmalarını istemişler; yargılama sırasında hangi yayından ne kadar manevi tazminat istediklerini açıklamamış, yerel mahkemece de davacıların hangi yayından hangi tutarda manevi tazminat istediklerini açıklamaları istenmeden, sadece Lig TV"deki yayında yer alan sözler nedeniyle davacılar yararına 4.000,00"er YTL manevi tazminat takdir edilmiştir.
Davacılar, üç yayın nedeniyle 6.000,00"er YTL manevi tazminat istediklerine ve yargılama sırasında da hangi yayından ne kadar manevi tazminat istediklerini açıklamadıklarına göre her bir yayın için eşit tutarda olmak üzere 2.000,00"er YTL manevi tazminat istenildiği kabul edilmelidir.
Yerel mahkemenin açıklanan yön gözetilmeyerek, Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası’nın 74. maddesinde yer alan yargıcın tarafların iddia ve savunmaları ile bağlı olup ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremeyeceğine ilişkin düzenlemeye aykırı olarak istek aşılmak suretiyle, sadece bir yayın için 4.000,00"er TL manevi tazminat takdir edilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı gösterilen nedenlerle BOZULMASINA; öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/04/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.