Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı mahkemenin görevsizliğine dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, müvekkillerinin murisinin bankadan kullanmış olduğu krediye teminat olarak davalı tarafından hayat sigorta poliçesi tanzim edildiğini, murisin vefat etmesine rağmen davalı emeklilik şirketinin ödeme yapmadığını ileri sürerek sigorta teminatının ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre dava konusu talebin 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun kapsamında kalmadığı, uyuşmazlığa bakmakla görevli mahkemenin Ticaret Mahkemeleri olduğu belirtilerek mahkemenin görevsizliğine, karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, hayat sigortasından kaynaklanan vefat tazminatının tahsili istemine ilişkindir.
4822 sayılı Yasa ile değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun Amaç başlıklı 1. maddesinde yasanın amacı açıklandıktan sonra kapsam başlıklı 2. maddesinde “Bu kanun, birinci maddesinde belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar” hükmüne yer verilmiştir. Yasanın 3. maddesinde mal; alışverişe konu olan taşınır eşyayı, konut ve tatil amaçlı taşınmaz malları ve elektronik ortamda kullanılmak üzere hazırlanan yazılım, ses, görüntü ve benzeri gayri maddi malları, hizmet; bir ücret veya menfaat karşılığında yapılan mal sağlama dışındaki her türlü faaliyeti ifade eder. Satıcı; kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere ticari veya mesleki faaliyetleri kapsamında tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel kişileri kapsar. Tüketici ise bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen kullanan veya yararlanan gerçek yada tüzel kişiyi ifade eder şeklinde tanımlanmıştır. Bir hukuki işlemin 4077 sayılı yasa kapsamında kaldığının kabul edilmesi için yasanın amacı içerisinde yukarıda tanımları verilen taraflar arasında mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukuki işlemin olması gerekir.
Somut olayda davacılar, bankadan kredi kullanan ve bu sırada hastalığı sebebi ile vefat eden kişinin mirasçılarıdır. Miras bırakan kredi sözleşmesi imzalarken, davalı ile hayat sigortası da imza ettiği anlaşılmaktadır. Davacılar, miras bırakanları vefat ettiği halde davalının vefat tazminatı ödemediğini iddia ederek, imza edilen hayat sigortası uyarınca davalıdan ölüm tazminatı talep etmektedirler. Buna göre davacıların miras bırakanının 4077 sayılı Kanunda belirtilen “Tüketici” tanımına girdiği, davalının ise “satıcı” konumunda olduğu ve uyuşmazlığın da bir tüketici işlemi olan kredi sözleşmesi ile birlikte imzalanan hayat sözleşmesinden kaynaklandığı anlaşılmakla, 4077 Sayılı Kanun kapsamındaki uyuşmazlığın Tüketici Mahkemesinde görülüp sonuçlandırılması gerekmektedir. Buna göre mahkemece işin esasına girilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde karar verilemsi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA 17.3.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.