MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet alma, rüşvet verme, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Sanıklardan ... hakkında rüşvet alma suçundan mahkumiyet, ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan beraat, rüşvet verme suçundan ceza verilmesine yer olmadığına

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Başvurularının kapsamına göre; incelemenin, sanık ..."ın hakkında rüşvet alma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik, sanık ... müdafin ise vekalet ücretine hasren vaki temyiz itirazlarıyla SINIRLI OLARAK YAPILMASINA karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... müdafin vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık ... hakkında rüşvet verme ve resmi belgede sahtecilik suçlarından açılan kamu davasında; resmi belgede sahtecilik suçundan beraat, rüşvet verme suçundan ise ceza verilmesine yer olmadığına dair kararlar verildiği, böylece sanığın yüklenen tüm suçlardan beraat etmediği nazara alınarak, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi Genel Hükümlerinin 13/5. maddesi uyarınca lehine vekalet ücreti takdiri mümkün görülmediğinden, yerinde görülmeyen sanık müdafin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında rüşvet alma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
... köyünde ikamet eden sanık ..."ın, evine elektrik bağlatılması amacıyla başvurduğu ... İl Müdürlüğü tarafından, İmar Kanununun 31 ve Geçici 11. maddeleri gereğince 12/10/2004 tarihinden önce yapıldığı tespit edilen konutların bu durumunun ilgili muhtarlık vasıtasıyla belgelendirilmesi halinde elektrik bağlanabileceği yanıtını alması üzerine adı geçen köyün muhtarı olan sanık ..."a müracaat ettiğinde sanık ..."ın "bunun bir maliyeti var" diyerek 2.000 TL para vermesi gerektiğini söylediği ve bu tutarın sanık ... tarafından rüşvet olarak verildiği kabul edilen dava konusu somut olayda; rüşvet suçunun menfaatin kamu görevlisi tarafından temin edildiği anda tamamlandığı ancak kamu görevlisinin görevinin ifası ile ilgili bir işi yapması veya yapmamasına bağlı olarak kendisine veya göstereceği bir başka kişiye menfaat sağlanması hususunda kamu görevlisiyle iş sahibinin serbest iradeleri ile rızaları uyuşarak rüşvet anlaşması yapılmasının da suçun oluşumu için yeterli olduğu, buna karşılık tüm dosya kapsamına göre rüşvet anlaşmasının her türlü kuşkudan uzak ve kesin bir şekilde ispatlanamadığı, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30/03/2010 tarihli ve 2009/5-167-2010/70 sayılı Kararında da açıklandığı üzere, icbar suretiyle irtikap suçunda mağdurun iradesini baskı altında tutmaya elverişli olmak koşuluyla, doğrudan doğruya veya dolaylı biçimde yapılan her türlü zorlayıcı hareketin icbar kavramına dahil olduğu, manevi cebirin belli bir şiddete ulaşması, ciddi olması, mağdurun baskının etkisinden kolaylıkla kurtulma olanağının bulunmaması gerektiği, buna göre, sanığın öğreti ve uygulamada kabul edildiği gibi yasanın öngördüğü anlamda icbar veya ikna boyutuna varan bir davranışının bulunmadığı, bu itibarla irtikap suçunun yasal unsurlarının da oluşmadığı, mahkemece ..."a ait yapının 12/10/2004 tarihinden önce inşa edildiğinin kabul edilmesine göre sanık ..."in sübut bulan eyleminin suç tarihinde yürürlükte bulunan TCK"nın 257/3. maddesinde düzenlenen görevinin gereklerine uygun davranmak için çıkar sağlama suçunu oluşturduğu halde, yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde rüşvet alma suçundan hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işleyen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. madde ve fıkrası gereğince, ayrıca, cezasının infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerekirken, 53/1. maddede yer alan tüm bentlerdeki hak ve yetkilerden yasaklanmasına karar verilmesi,
Ele geçirilip adli emanete alınmayan, usulen zapt edilmesi halinde TCK"nın 55. maddesi uyarınca müsaderesi gereken suça konu paranın, bu hususta uygulama yeri olmayan ve etkin pişmanlığı düzenleyen TCK"nın 254/2-son maddesi uyarınca sanık ...’tan alınarak sanık ...’a verilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 16/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.